خواب از نگاه طب سنتی

خواب از نگاه طب سنتی

خواب از نگاه طب سنتی
خواب باید به اعتدال باشد و وقت معین داشته باشد. در خواب نباید زیاده ‏روى کنند. و از شب بیدارى هم پرهیز کنند زیرا بیخوابى زیاد براى مغز زیان‏ آور است و بر اثر آن تمام نیروها ناتوان مى ‏گردند. بسیار اتفاق مى‏ افتد کسى شب بیدارى مى‏ کشد و خواب را از خود مى‏ راند باین جهت که مى‏ ترسد غش کند و بى‏ نیرو شود.

خواب سنگین بهترین خواب است و خوابى است که بعد از سرازیر شدن خوراک از قسمت‏ هاى بالائى شکم و آرامش گرفتن شکم است

باد و قرقر شکم مانع خواب سالم است:
آثار بعدى یعنى باد و قرقر شکم است. خواب قبل از پیدایش چنین آرامشى در شکم، زیان‏هائى در پى دارد و خوابى خوش و پیوسته نیست و در آن شخص خوابیده مرتب پهلوبه ‏پهلو مى‏ کند، به پشت و شکم مى ‏خوابد و همین پهلوبه ‏پهلو شدن و بر پشت و رو افتادن زیان دارد و خوابیده را رنج مى‏ دهد. پس بهتر آن است که بعد از سرازیر شدن غذا و آرام گرفتن کمى پیاده‏ روى کنند و بعد بخوابند.

خوابیدن با شکم خالی و لبریز از غذا ممنوع:
خواب با شکم تهى بد است و نیرو را از بین مى‏ برد. خواب با شکم مالامال از غذا نیز بد است زیرا خواب سنگین نمى‏ شود و پهلوبه‏ پهلو کردن دربردارد و گذشته از آن طبیعت را بخود مشغول مى‏ دارد و طبیعت از کارى که باید در موقع خواب انجام دهد بازمى‏ ماند و هضمى را که باید در خواب انجام مى ‏داد به انجام نمى‏ رساند. عارضه این حالت، از خواب پریدن کسل ‏کننده و دهشت‏ دهنده است و بر اثر این بیدارى ناگهانى طبیعت کند کار مى ‏شود و هضم به تباهى مى ‏گراید.

عوارض خوابیدن در روز:
خواب در هنگام روز بد است، بیمارى‏ هاى رطوبتى و سرماخوردگى ‏ها و زشت کردن رنگ را در پى دارد، بر طحال تاثیر مى‏ گذارد، عصب ها را سستى مى ‏دهد، تنبلى ‏آور و اشتها بر است و دمل‏ها و تب‏ها را همراه دارد. یکى از علل آسیب ‏رسانى خواب روز آن است که زود از هم مى‏ گسلد و طبیعت از کارى که دارد دست برمیدارد.
کسى که بخواب روزانه خو گرفته است نشاید یکباره از آن دورى جوید و بهتر است بتدریج آن را ترک کند.

بهترین خواب از نگاه طب سنتی:
خواب شب ازآن‏روى پسندیده است که کامل مى‏ باشد و سنگینى آن بر وفق مرام است و از گسستگى دور مى ‏باشد.
بهترین خواب از ساعت ۱۱ شب تا طلوع آفتاب است

منبع:
ابن سینا، حسین بن عبد الله – مترجم: شرفکندى، عبد الرحمن، قانون (ترجمه شرفکندى)، ۸جلد، سروش – تهران، چاپ: دهم، ۱۳۸۹ ه.ش.