این پروپوزال در مورد بررسی تاثیر روش درمانی افزایش تدریجی طول و پیچیدگی گفتار (GILCU) بر کاهش ناروانی گفتار کودکان (رشته گفتاردرمانی) می باشد. پروپوزال کامل و آماده ، نگارش حرفه ای بر اساس اصول پروپوزال نویسی ، منبع نویسی داخل متن و پاورقی
مقدمه:
گفتار و زبان کارآمد ترین راه ارتباطی میان انسان هاست. این شیوه ارتباطی در صورت دارا بودن ویژگی های خاص می تواند نقش خود را به طورمؤثر ایفا کند. هریک از این ویژگی ها ممکن است جداگانه یا با هم به دلایل مختلف دچار آسیب هایی به درجات گوناگون شوند و مسیر ارتباطی انسان را مختل نمایند. یکی از شایعترین این اختلالات، لکنت است(1). هرگونه اختلال درتداوم، سرعت، سهولت در تولید، برنامه ریزی، ریتم گفتاری و یا ترکیبی از این عوامل باعث ایجاد پدیده ای به نام ناروانی یا لکنت خواهد شد.
به عبارتی دیگر هرگونه از هم گسیختگی و آشفتگی جریان طبیعی گفتار، منجر به لکنت می گرد د(2). ون- رایپر(1982) بر این باور است، لکنت زمانی پدید می آید که در جریان طبیعی گفتار، وقفه ای ناگهانی و غیر طبیعی به واسطه تکرار، کشیده گویی، به میان اندازی و قفل شدن دهان در هر کدام از سطوح صدا، هجا، کلمه و حتی عبارات، ایجاد شده و بعضاً با “رفتارهای وابسته “همراه است(3). لکنت یک اختلال رایج در دوران کودکی است. این اختلال اکثر گفتاردرمانگرانی را که در حیطه کودکان فعالیت می کنند، نگران نموده و به چالش می اندازد. آمارها نشان می دهد که از هر صد کودکی که به مدرسه می روند، یک کودک لکنت می نماید(4).
یکی از مواردی که ذهن محققین را به خود مشغول ساخته، ارتباط عوامل زبانی با بروز لکنت می باشدکه در سطوح آواشناختی و واج شناختی، نحو و معنا شناختی است. به عبارتی فرض بر این است که ویژگی های واژه ها و طول گفته ها در هنگام بیان می تواند احتمال بروز لکنت را افزایش دهد(5). متغیر بودن میزان ناروانی گفتار به دنبال تغییرات بر روی ویژگی های واژه ها، نقش و اثر مهمی در درمان لکنت دارد(6). از آنجا که لکنت یک اختلال عصبی-رشدی است، بنابراین هرچه کودکان در سن پایین تر درمان شوند، بهتر به درمان پاسخ می دهند.
برای گروه کودکان دبستانی نیز حیاتی است تامؤثر ترین درمان را قبل از آنکه لکنت آنها پایدار شود، دریافت دارند(7). کودکانی که همزمان با بزرگ شدن، همچنان به لکنتشان ادامه می دهند مجبورند در مقابل آسیب هایی از جمله برهم خوردگی غیر ارادی گفتار و مسایلی همراه از قبیل پریشانی، شکست، شرمندگی، نگرانی و اجتناب اجتماعی مقابله نمایند. یکی از نگرانی های بزرگ در تحقیق اخیر این است که هزاران کودک در خطر این مسایل می باشند. بسیاری از کودکانی که لکنت می نمایند در طول زمان از نظر روانی و اجتماعی ضعیف خواهند شد.
برای همین دلایل، ضروری است که درمان های مؤثری را برای کودکان دبستانی ترتیب داد تا اثر هر آسیب احتمالی را کاهش داد(1). رویکرد های رفتاری سالهاست که به طور فزاینده متداول شده و مورد پذیرش قرار گرفته اند و این امر می تواند به این دلیل باشد که فنون مورد استفاده عمدتاً بطور مستقیم از اصول شناخته شده رفتار انسان ریشه گرفته اند و توسط شواهد آزمایشگاهی و آزمایش های میدانی به طور دقیق تر حمایت شده اند(8). یکی از روش های درمانی مستقیم که برای درمان لکنت کودکان در سنین دبستان به کار می رود، رویکرد افزایش تدریجی طول و پیچیدگی گفتارGILCU)) است.
این رویکرد شامل 54 گام است که بسیار دقیق کنترل شده و منسجم در طول سه مرحله ایجاد ، انتقال و تثبیت صورت می گیرد. ریان ، گفتار را یک فعالیت عامل می داند و بنابراین از دیدگاه وی گفتار ناروان به صورت شرطی سازی عامل به بهترین وجه درمان می شود. به عبارت دیگر این روش بر پایه شرطی سازی عامل صورت می گیرد(9). در این پژوهش اثربخشی برنامه GILCU بر کاهش ناروانی گفتار کودکان دبستانی دارای لکنت11- 6 سال مورد بررسی قرار گرفته است.
فهرست مطالب:
مقدمه
بیان مسئله
پیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلی
ضرورت و اهمیت موضوع
اهداف تحقیق: اهدف اصلی و فرعی
سوالات تحقیق: سوالات اصلی و فرعی
فرضیات تحقیق: فرضیات اصلی و فرعی
روش تحقیق
جامعه، نمونه ی آماری
روش تجزیه و تحلیل داده ها
جدول زمانبندی شده انجام پایان نامه
منابع فارسی کامل
منابع انگلیسی کامل
فرمت فایل: WORD
تعداد صفحات: 17
مطالب مرتبط