مقاله طراحی اقلیمی

دانلود مقاله طراحی اقلیمی

طراحی اقلیمی؛ گامی به سوی پایداری
همانگونه که می دانیم معماری بومی اقصی نقاط دنیا همواره با هدف تلفیق با محیط ‏پیرامون و بهره گیری بیشتر از امکانات طبیعت شکل می گرفت. معماری سنتی ایران که ‏در اقلیم های گوناگون شکل متفاوتی بخود گرفته است؛ خود گویای این مطلب است و ‏راهکارهایی که به طور تجربی دستیابی به آنها میسر شده بود و به آسایش بیشتر کمک ‏کرده بودند در معماری بومی ایران بسیارند که ذکر آنها در این نوشتار نمی گنجد.
با انقلاب صنعتی دستیابی سهل تر به سوختهای فسیلی میسر شد و تکنولژی نیز ‏پیشرفت کرد و تاسیسات سرمایشی و گرمایشی رو به ترقی گذاشت؛ در نتیجه تامین ‏نیازهای سرمایشی و گرمایشی بدون توجه به کالبد معماری فراهم آمد.. معماری مدرن ‏که سمبل بارز تاثیرپذیری معماری از تکنولژی است تحولات اساسی در معماری بدنبال ‏داشت و تکنولژی بکارگرفته شده تنها در عرصه ساخت و سازهای نوین نبود که معماری ‏را متحول کرد ؛ بلکه تاسیسات مدرن نیز همسو با سایر پیشرفت ها در معماری تغییراتی ‏بنیادین ایجاد کرد که مهمترین آنها به فراموشی سپردن الگوهای معماری بود که در ‏جهت انطباق با اقلیم پدید آمده بودند
معماری بنام میس وندرو که پیشگام معماری مدرن غرب محسوب می شود، خانه ای را ‏در اقلیم سرد با جداره های تمام شیشه ای طراحی کرد و ساخت و ایده میس و امثال او ‏این بود که با وجود پیشرفتهای فنی و تاسیساتی ما می توانیم آسایش را تامین کنیم و ‏الزامی بر این مسئله وجود ندارد که طراحی معماری را درگیر مسائل اقلیمی کنیم. بی ‏شک معماران ایران نیز با روی کار آمدن معماری مدرن و روی کار آمدن تاسیسات قابل ‏قبول مدرن طراحی همساز با اقلیم را به دست فراموشی سپردند.‏
از دهه ۷۰ بازگشت دوباره به طبیعت در تئوری هایی به چشم می خورد که در طراحی ‏معماری نیز خود را نشان داده است. اواسط دهه ۷۰ را می توان دهه شناخت بیشتر بشر ‏به مشکلات پدید آمده از عصر صنعت دانست. سوراخ شدن لایه اوزون، بارانهای اسیدی، ‏آگاهی از اتمام سوختهای فسیلی و آلودگیهای زیست محیطی را می توان از جمله ‏مواردی برشمرد که به رویکردهای نوینی منجمله توسعه پایدار و تشکیل گروههای صلح ‏سبز و غیره منجر گردید.‏
توسعه پایدار در سه حیطه دارای مضامین عمیقی است؛ پایداری اجتماعی، پایداری ‏اقتصادی و پایداری محیطی. که طراحی اقلیمی در زمره اهداف پایداری محیطی.قرار می ‏گیرد. ایده پایداری محیطی عبارتست از باقی گذاردن زمین و امکانات طبیعت به بهترین ‏شکل برای نسل آینده. لذا موارد زیر را می توان در دستور کار این بخش قرار داد: ‏استفاده حداقل از آلاینده ها، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و مصرف سوختهای ‏فسیلی در حداقل..‏
با توجه به موارد گفته شده و با ذکر این نکته که ۳۸% سوخت کشورما در ساختمانها به ‏مصرف می رسد باید لزوم توجه معماران به طراحی اقلیمی را خاطر نشان کرد. هنگامی ‏که صحبت از طراحی اقلیمی به میان می آید در ذهن بسیاری تنها تجهیزات و امکاناتی ‏خطور می کند که بهره گیری و دریافت انرژی پاک را حاصل می آورند مانند کلکتورهای ‏خورشیدی برای تامین آب گرم و حرارت مورد نیاز. ‏
در طراحی اقلیمی چند نکته اساسی قابل توجه است:۱- توجه به جزییات ساختمان و ‏استفاده از اجزاء( پروفیل های در و پنجره و غیره) و مصالحی که اتلاف انرژی را به ‏حداقل برساند و با اقلیم سازگار باشد و عایق بندی حرارتی ساختمان .۲- استفاده از ‏تجهیزاتی مانند کلکتورهای خورشیدی برای کسب انرژی های پاک ۳- توجه به طراحی ‏فضاها و ساماندهی فضاها به گونه ای که حداکثر بهره وری از انرژی خورشیدی برای ‏فضاهای اصلی میسر شود. معماران در طراحی فاز یک معماری می توانند به مسائل ساده ‏ای توجه عمیق کنند که در استفاده بهینه از انرژی ها و عدم اتلاف انرژی می تواند کارا ‏باشد .بعنوان مثال شومینه هایی که در اکثر منازل تعبیه می شود در جبهه ای از فضا ‏قرار داده می شود که دیوار خارجی ساختمان قرار دارد و دیوار پشت شومینه که حرارت ‏مفید قابل توجهی دارد در بیرون ساختمان قرار گرفته که به اتلاف حرارت می انجامد. ‏ویا قرارگیری فضاهای اصلی زندگی در ضلع جنوب و قراردادن فضاهای خدماتی( راه پله ‏ها، سرویس ها، آشپزخانه و گاراژ) در شمال، نکته ساده ای است که در ارتباط با مسائل ‏انرژی و معماری بسیار اساسی است.‏