زالو و بیماران قند خون
زالو و بیماران قند خون
هرگز نباید تصور کنید که زالودرمانى براى بیماران دیابتى مضر است و ترس از عفونت بعد از زالودرمانى نباید مانع استفاده از زالو در این بیماران شود. پس از بند آمدن خونریزى روى زخم زالو آویشن، گل ختمى و تخم گشنیز به میزان مساوى پودر و با آب جوش خمیر کرده و گرم گرم طورى که رطوبت خود را از دست ندهد به مدت ۲۴ ساعت بسته مى شود که باعث جلوگیرى از عفونت مى شود و بیماران قند خون مانند سایر افراد با این ضماد از عفونت احتمالى مصون مى مانند. مصرف دمکرده یا جوشانده آویشن پس از خونگیرى روزى سه بار باعث پیشگیرى و دفع هرگونه عفونت مى شود. مثلا اگر هر ۶ ساعت یک کپسول سفالکسین بخورند یا روزانه یک عدد قرص سفیکسیم میل کنند، همان اثر را دارد که روزى سه لیوان جوشانده آویشن میل نماید. اینک براى محافظت از زخم زالو بیشتر توضیح مى دهیم.
محافظت از زخم زالو
پس از سیر شدن زالوها و جدا شدن آنها از بدن ممکن است اطراف نیشها ورم کند که این هم معمولا بیمار را دچار وحشت مى کند، این ورم به دلیل مختل شدن سیستم انعقادى خون توسط بزاق دهان زالو است که راه را براى ورود انواع قارچها و میکروبها به داخل بدن آزاد مى گذارد.
براى رفع آن روش زیر را به کار برید:
آویشن شیرازى، گل ختمى، تخم گشنیز از هرکدام حدود ۲۰ گرم باهم مخلوط و آسیاب کنید و با آب جوش خمیر کرده، پس از بند آمدن خونریزى داغ داغ روى جاى نیش زالوها به اندازه یک لایه ضخیم به قطر چند میلىمتر بمالید و روى آن را با باند استریل کاملا بپوشانید و روى باند را با چسب ببندید تا این خمیر به مدت ۲۴ ساعت بماند و هرگز خشک نشود. این روش باعث بهبود سریع زخم شده و هر نوع ورم و عفونت احتمالى را از بین مى برد، مشروط بر آنکه دارو چنان خوب پانسمان شود که تا ۲۴ ساعت مرطوب مانده و خشک نشود تا دارو بر روى زخم تخمیر شده و مانند خمیر نان کمى ترش گردد. در این حالت دارو خاصیت ضد چرکى و ضد عفونى کنندگى شدید پیدا مى کند.
بنابراین روش تا ۳۲ ساعت نباید محل زالو را بشویید و یا به آن دست بزنید و یا بخارانید. بهتر است از داروهاى شیمیایى مانند بتادین و ساولن استفاده نکنید بلکه همان داروى گیاهى که ذکر کردیم براى از بین بردن زخمها معمولا کافى است. چنانچه اصرار دارید که از داروى شیمیایى استفاده کنید فقط الکل سفید مصرف نمایید. جاى نیش زالوها براى خاریدن بسیار مستعد مى باشد امّا هرگز نباید زخم زالو و اطراف آن را بخارانید.
چنانچه پس از ۲۴ ساعت که خمیر گیاهى مذکور را از روى آن برداشتید باز هم محل زخم خارش نمود و یا اگر هنوز متورم است دوباره به مدت ۲۴ ساعت خمیرى با همان فرمول و همان طرز مصرف روى زخم ببندید و پس از آن با سرکه مخلوط با آب که روى آتش به جوش آمده است محل زخم را بخور دهید. در نهایت اگر در موارد محدودى خارش باز نایستاد مى توانید از پمادهاى ضد خارش مانند کالامین D یا کالاندولا استفاده کنید و چنانچه بهطور استثناء ورم و خارش شدیدتر از این تمهیدات است با صلاحدید پزشک از آمپول و قرصهاى آنتى بیوتیک مانند سفیکسیم یا سفالکسین استفاده نمایید. البته ما در موارد بسیار استثنایى با چنین افرادى روبرو شدیم که نسبت به خونگیرى با زالو و یا هر روش دیگر حساس مى باشند. این افراد به خاطر فواید شدید زالودرمانى هرگز نباید بهخاطر چند روز خارش و ورم، دست از این کار بردارند. هدف ما از طرح این مسائل استثنایى این است که مردم بدانند زالودرمانى مشکل حادى براى آنان ایجاد نمى کند و در طب ایرانى براى همه این مسائل راهکارهاى لازم پیشبینى شده است. توجه کنید که هر زخمى باید به طریق مخصوص به خود مواظبت شود.
کسانى که پس از خون درمانى در حمام از مخلوط سدر و روغن زیتون و سرکه به جاى صابون استفاده کنند فایده مى بینند. این آبزن گیاهى بهبود زخم نیش زالوها را تسریع بخشیده و از هر نوع عفونت جلوگیرى مى نماید و از طرف دیگر یک حالت نشاط و انبساط و سرحالى در انسان ایجاد مى کند. در هرحال ورم حاصل از خونگیرى با زالو یا حساسیت است یا از عفونت. علاج عفونت را گفتیم امّا در صورت حساسیت از داروهاى ضد حساسیت شیمیایى نیز مى توانید با تجویز پزشک استفاده کنید، یا روى محل نیش زالو بادکش بگذارید، یا از دمکرده و جوشانده هاى ضد حساسیت مانند شوید و گشنیز و مرزنجوش که با هم جوشاندهاید میل کنید. گشنیز را با شش گوسفند و جو بپزید غذاى ضد حساسیت خوبى در کنار سایر روشهاى ضد حساسیت مىباشد.
مطالب مرتبط