پاورپوینت شب یلدا، انتظار در تاریکی به امید روشنایی

این پاورپوینت به شب یلدا، طولانی‌ ترین شب سال و جشن باستانی ایرانیان، با تمرکز بر فلسفه زایش خورشید و انتظار در تاریکی برای روشنایی، پرداخته و به آداب و رسوم، فلسفه این شب و ارتباط آن با امید و روشنایی می‌ پردازد.

مقدمه

واقعیت های زندگی امروز ما متفاوت از شبهای یلدا در سالهای دور است. شبهایی که پدران و مادران ما برای زنده نگه داشتن آیین ها و رسوم ملی به دور از هر دغدغه و نگرانی دور هم جمع می شدند و از همه جا سخن می گفتند ولی امروز شرایط اقتصادی حاکم بر کشور به گونه ای است که پاسداشت این آیین ها برای برخی رفع تکلیف است اما برخی همچنان بر طبل شادی می کوبند.

مردم عهدهای گذشته که پایه زندگی شان بر کشاورزی و چوپانی قرار داشت در طول سال با سپری شدن فصول و تضادهای طبیعی خوی داشتند بر اثر تجربه و گذشت زمان با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت حرکت و قرار ستارگان آشنایی یافته و کارها و فعالیت هایشان را بر اثر آن تنظیم می کردند و بالا خره در طول سال دریافتند که کوتاهترین روزها، آخرین روز پائیز، یعنی روز سی ام آذر است و روز یلدا یعنی زایش خورشید شکست ناپذیر که آن را آغاز سال قرار دادند.

واژه یلدا

واژهٔ «یلدا» ریشهٔ سریانی دارد و به‌معنای «ولادت» و «تولد» است. منظور از تولد، ولادت خورشید (مهر/میترا) است. رومیان آن را ناتالیس آنایکتوس یعنی روز تولد مهر شکست‌ناپذیر می‌نامند. ابوریحان بیرونی از این جشن با نام «میلاد اکبر» نام برده و منظور از آن را «میلاد خورشید» دانسته‌ است.

بعضی گفته اند شب یلدا یازدهم جدی است. در این شب از ایزد خورشید و روشنایی برکت می طلبید تا در زمستان به خوشی سر کند و میوه های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره، تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پربرکت در پیش داشته باشند. همه شب را در پرتو چراغ و نور آتش می گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد. چله بزرگ از اول دی ماه تا دهم بهمن ماه است که چهل روز تمام ادامه می یابد. چله کوچک از دهم بهمن ماه است تا بیستم اسفند و از آن جهت چله کوچک می گویند که از شدت سرما کاسته می شود.

فلسفه یلدا

دقت در معنای یلدا و دلایل نامگذاری دو چله، به گونه‌ای فلسفه یلدا را نشان می‌دهد.
درباره فلسفه شب یلدا و جشن گرفتن آن توضیحات بسیاری نقل شده است. این که «ایرانیان عهد باستان تضاد طبیعت را خوب مى فهمیدند؛ تضاد سرما و گرما، روشنى و تاریکى و نیکى و بدى.
این گونه بود که براى هر قطب سالارى برگزیدند و یکى را اهریمن و دیگرى را اورمزد نامیدند. در این میان، سرما، زاده اهریمن بود و بنابراین، در طولانى‌ترین شب از شب‌هاى سرد سال، گردهم تا صبح در کنار نور و روشنى بیدار مى‌نشستند تا از پلیدى اهریمن در امان باشند.

آیین های شب یلدا

ایران نیز کشوری با فرهنگی غنی است که مردمانش بنا به ذوق و سلیقه و طبیعت منطقه ای که در آن زیست می کنند هر یک برای برگزاری سنت های کهن آداب خاص خود را دارند. آئین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت ، تندرستی، فراوانی و شادکامی است.

شاهنامه خوانی و قصه گویی پدربزرگ و مادربزرگ دور کرسی ، فال حافظ گرفتن ، جشن شبانه و بیداری تا بامداد و تماشای طلوع خورشید زمستانی، جشنی که از لازمه های آن حضور کهنسالان و بزرگان خانواده به عنوان نماد کهنسالی خورشید در پایان پاییز بوده است فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می شوند و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می کردند. بسیاری از بزرگان بر این باورند که آئین شب یلدا باید به عنوان یک فرهنگ اصیل ایرانی حفظ و به نسل های آینده منتقل شود. یلدا آیینی است که براساس اسناد، مربوط به ایزدمهر است، شب زایش و تولد مهر که به یادگار آن، این جشن برگزار می شود.