این تحقیق در مورد اختلالات هذیانی می باشد و به تعریف و بررسی دقیق این اختلال روانی در افراد می پردازد و در پایان راهکارهای درمان این اختلال را بیان می نماید.
مقدمه
اختلال هذیان یک بیماری روانی است که عموماً نادر است و در آن فرد دچار توهم می‌شود، اما بدون همراهی با توهم برجسته، اختلال فکر، اختلال خلقی یا تساوی قابل توجه اثر را نشان می‌دهد. هذیان نشانه خاصی از روان پریشی است. هذیان می‌توانند از نظر محتوا عجیب و غریب یا غیر عجیب باشند. هذیان غیر عجیب (آشنا) باورهای غلط ثابت است که شامل موقعیت‌هایی است که در زندگی واقعی اتفاق می‌افتد، مانند آسیب یا مسمومیت. جدا از هذیان یا هذیان‌هایشان، افراد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است به صورت عادی به معاشرت و عملکرد خود ادامه دهند و رفتار آنها لزوماً عجیب به نظر نمی‌رسد. اگرچه دلمشغولی با ایده‌های هذیانی می‌تواند برای زندگی کلی آنها اختلال ایجاد کند.
روانشناسان بر این باورند که اعتقادات شخصی باید با احترام زیادی به تفاوت‌های فرهنگی و مذهبی ارزیابی شود، زیرا برخی از فرهنگ‌ها اعتقادات گسترده‌ای را پذیرفته‌اند که ممکن است در فرهنگ‌های دیگر هذیان تلقی شود.
تعریف و تشخیص
برای تشخیص این بیماری، توهم شنوایی و بینایی نباید برجسته باشد، گرچه توهمات بویایی یا لمسی مربوط به محتوای هذیان ممکن است وجود داشته باشد. هذیان نمی‌تواند ناشی از اثرات یک دارو، دارو یا وضعیت پزشکی عمومی باشد و اختلال هذیان را نمی‌توان در فردی که قبلاً به درستی اسکیزوفرنی تشخیص داده شده‌است، تشخیص داد. فرد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است در زندگی روزمره از عملکرد بالایی برخوردار باشد. متاآنالیزهای اخیر و جامع مطالعات علمی به ارتباط بین بدتر شدن ضریب هوشی در بیماران روانی، به ویژه استدلال ادراکی اشاره دارد.
به گفته روانپزشک آلمانی امیل کراپلین، بیماران مبتلا به اختلال هذیانی همچنان منسجم، معقول و منطقی می‌مانند. دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی (DSM) شش زیر گروه از این اختلال را مشخص می‌کند که شامل این‌ها می‌باشد: اروتیومانتیک (معتقد است که کسی با موقعیت بالاتر و جایگاه ویژه عاشق آنهاست)، نوع خود بزرگ بینی (معتقد است که آنها بزرگترین، قوی‌ترین، سریعترین، ثروتمندترین یا باهوش‌ترین فرد هستند)، حسادت (معتقد است که شریک عشق به آنها خیانت می‌کند)، آزار و اذیت (هذیان مبنی بر اینکه شخص یا شخصی که فرد به او نزدیک است مورد بدرفتاری قرار می‌گیرد)، جسمی (اعتقاد دارد که آنها یک بیماری یا شرایط پزشکی دارند)، و مختلط، یعنی داشتن بیش از یک زیرگروه. هذیان همچنین به عنوان علائم بسیاری از اختلالات روانی، به ویژه سایر اختلالات روانپریشی رخ می‌دهد.
اختلال هذیانی هنگامی تشخیص داده می شود که هذیان های غیر غریب (Nonbizarre) به مدت حداقل یک ماه وجود داشته باشند و قابل انتساب به سایر اختلالات روانپریشانه نیز نباشند. غیر غریب بودن هذیان به این معناست که هذیان ها باید راجع به وضعیت هایی باشند که در زندگی حقیقی ممکن است رخ دهند، نظیر تحت تعقیب بودن، ابتلا به عفونت، مورد عشق کسی واقع شدن که بسیار دور است، و نظایر آنها. به عبارت دیگر هذیان های غریب به پدیده هایی مربوط می شوند که هرچند واقعیت ندارند، ولی کمابیش امکانپذیرند. انواع مختلفی از هذیان ها وجود دارند. و وقتی تشخیص مطرح می شود باید نوع غالب هذیان نیز مشخص شود.
فهرست مطالب
مقدمه
تعریف و تشخیص
همه گیر شناسی اختلال هذیانی
سبب شناسی اختلال هذیانی
انواع هذیان‌ها در اختلالات هذیانی
علائم اختلال هذیان
علل اختلال هذیان
درمان اختلال هذیانی
۱-نسل دوم دارو‌های ضد روانپریشی
۲-روان درمانی
اختلال هذیان بر روابط میان فردی چه تاثیری دارد؟
عوامل سایکودینامیک (روانپویشی)
آشفتگی‌های هذیانی و سایر خصایص پارانوییدی در سالمندان شایع‌اند
نظرات فروید
سایر عوامل روان پویشی
مکانیسم های دفاعی
سایر عوامل مرتبط
همه گیرشناسی اختلال هذیانی
تشخیص افتراقی اختلال هذیانی
دلیریوم (روان آشفتگی) اختلال عصبی-شناختی عمده
اسکیزوفرنی و اختلال اسکیزوفرنیفرم
اختلالات افسردگی و دوقطبی و اختلال اسکیزوافکتیو
پیامدهای کارکردی اختلال هذیانی
نتیجه گیری
منابع
فرمت فایل: WORD
تعداد صفحات: 26
مطالب مرتبط