تحقیق بررسی و مقایسه کشت مکانیزه و سنتی بر روی عملکرد گندم سرداری در شرایط دیمزار

اهمیت، ضرورت، اهداف و روش تحقیق:
نوسانات فراوان در میزان و زمان بارشهای اولیه کشت دیم را همواره با ریسک زیادی مواجه می سازد. و از آنجائیکه خطی کارهای موجود بذر را در عمق نسبتاً یکنواخت قرار می دهند، لذا در کشت ماشینی در دیمزارها بذور بطور یکسان در معرض خطر ناشی از  تنشهای رطوبتی  قــرار می گیرند( ۶ ). استفاده از بذرکارهای مناسب با توجه به شرایط آگروکلیمائی منطقه میتواند تاحدی ریسک ناشی از پراکنش نا مناسب بارشهای اولیه را کم نماید این بررسی بمنظور یافتن مناسبترین شیوه بذرکاری در اراضی دیم منطقه بیونیج صورت گرفت و بدین منظور بدلیل اختلاف در نحوه کشت از بذرکارهای کشت گستر و همدان برزگر استفاده شد و سه روش کشت مکانیزه باروش سنتی مرسوم در منطقه مورد مقایسه عملکرد قرار گرفتند.
هدف از اجرای این آزمایش بررسی و تعیین مناسبترین روش کشت و تاثیر آنها بر روی عملکرد گندم سرداری بوده است. در این تحقیق سه روش متفاوت کشت مکانیزه  با روش سنتی مرسوم منطقه مورد مقایسه قرار گرفتند.
نتایج:
با توجه به نتایج بدست آمده از اجرای طرح بذرکار کشت گستر ۹ ردیفه با اختلاف ۵۲۷ کیلو گرم  نسبت به تیمار ردیف دوم (کشت سنتی) و برتری زیاد نسبت به سایر تیمارها می تواند برای منطقه توصیه شود.
توصیه‌های فنی و ترویجی به بخش اجرا: بر اساس تحقیقات و تجارب بدست آمده شرایط بسیار متغییر اقلیمی می تواند نتایج حاصل را در دراز مدت تحت تأ ثیر گذاشته احیاناً تغییر دهد لذا به نتایج حاصل از اجرای یکسال آزمایش نمی توان زیاد اکتفا نمود و پیشنهاد می شود برای بدست آمدن نتیجه قابل اعتمادتر آزمایش بمدت دوسال دیگر در دو مکان اجراء شود

چکیده:

این تحقیق بمنظور دستیابی به بهترین نحوه بذرکاری با چهار روش کشت بر روی عملکرد گندم سرداری در شرایط دیم اجراء گردید، طرح در چهار قطعه زمین یک هکتاری اجراء شد. سطوح فاکتور نحوه بذرکاری عبارت بودند از چهار روش کشت: ۱- خطی کار همدان برزگر (کود زیر بذر) ۲- خطی کار کشت گستر ۱۱ ردیفه        ۳- خطی کار کشت گستر۹ ردیفه ۴- کشت به روش سنتی. نتایج عملکرد دانه نشان دادکه بین سطوح مختلف نحوه بذرکاری بر روی عملکرد گندم و همچنین وزن هزاردانه اختلاف بسیاری وجود داشت. بطوری که  خطی کار ۹ ردیفه با ۲۶۸۰ کیلوگرم در هکتار از بیشترین و خطی کار همدان برزگر با ۱۷۲۳ کیلوگرم در هکتار از کمترین عملکرد برخوردار بودند.همچنین از نظر وزن هزار دانه بین تیمارهای آزمایش اختلاف وجود داشت بطوری که خطی کار ۹ ردیفه نسبت به سایر روشها برتری داشت.

واژه های کلیدی:

گندم، دیم، روش کشت

مقدمه:

دیم‌کاری به معنی کشت بدون آبیاری است و به زراعتی گفته می‌شود که با آب باران رشد و نمو نماید. کلمه دیم از زمانهای قدیم بین مردم این  مرز و بوم مصطلح بوده و از آن به مفهوم هر چیزی که رها شده وخارج از کنترل باشد یاد شده و از فرهنگهای فارسی نیز زراعتی که از آب باران استفاده می‌کند معنی شده است. در کشور ما اصولاً مراتع و دیمزارها همیشه به صورتی قابل تبدیل به یکدیگر بوده و با توجه به شرایط جوی و اجتماعی و اقتصادی در بعضی از سالها از سطح یکی کاسته شده و به سطح دیگری افزوده می‌گردد و تفکیک مرتع و دیم مشکل به نظر می‌رسد. چون زمین‌هایی که در دیمزارها برای یک یا چند سال آیش گذاشته می شود در این مدت به عنوان یک تکنیک و فن شناخته نشده و یا حداقل برای بسیاری از کشاورزان جا نیفتاده است. در بسیاری از دیمزارهای کشور ما لازمه دیم کار بودن آشنایی با اصول کشاورزی و بخصوص دیم کاری مورد نظر نبوده و دیم کاری بعنوان فعالیتی جدی به حساب می‌آمده که صاحبان حرفه‌های مختلف و خوش نشین‌های دهات قسمتی از وقت خود را به دیم کاری اختصاص می‌داده‌اند. در حالیکه این رشته عظیم از زراعت بخصوص در کشور ما بایستی از اهمیت و منزلت خاصی برخوردار باشد. زراعت دیم گندم، جو و نخود بخش عظیمی از اراضی مزروعی کشور را به خود اختصاص داده و تولید گوشت و حل مشکل بزرگ تغذیه دام در ایران بدون ایجاد منابع بزرگ تولید علوفه در شرایط دیم امکان پذیر نمی‌باشد.
نوسانات فراوان در میزان و زمان بارشهای اولیه کشت دیم را همواره با ریسک زیادی همراه نموده است  ( ۴،۵،۶). بذوری که درعمق کم کشت می‌شوند با بارشهای اولیه جوانه زده و سبز می‌گردند و این بذور ممکن است بعلت طولانی شدن زمان بین دو بارندگی و بروز تنش رطوبتی از بین بروند. همچنین  بذور عمیق برای جوانه زدن نیاز به میزان بارندگی بیشتری دارند در این حالت ممکن است باران کافی و موثر دیر هنگام نازل شود بنابراین بذور عمیق ودیر کاشت با خطر کرپه شدن مواجه هستند. از طرف دیگر جهت بهره گیری هرچه بیشتر نور و مواد غذائی خاک بذر کاری باید با آرایش مناسب از نظر تراکم و فاصله خطوط کشت انجام شود.
در بذرکاری سنتی بذور در در اعماق مختلف قرار میگیرند که این امر باعث افزایش قابلیت انعطاف زراعت در مقابل تنشهای رطوبتی اوائل فصل میشود اما بدلیل عدم یکنواختی در پخش بذور، تلفات خاک و رطوبت و همچنین بذور سطحی و خیلی عمیق مطرح است. اما در کشت با بذر کارها زراعت باعمق نسبتاً یکسان و آرایش یکنواخت انجام می شود که این امر ضمن داشتن مزیت دارای معایبی از جمله عدم قابلیت انعطاف در مقابل تنشهای رطوبتی در اوائل و اواخر فصل میباشد.
در این حالت بذور بطور یکسان در معرض خطر قرار میگیرند و همچنین در سالهای مرطوب و مناسب رشد رویشی افزایش یافته و موجبات ورس زراعت را فراهم میکند و در سالهای خشک و نامناسب رشد رویشی کم موجب افزایش تبخیر از فاصله های خالی بین خطوط کشت و غلبه علفهای هرز می شود (۵) با توجه به موارد فوق از آنجائیکه بذرکارهای کشت گستر و همدان برزگر از نظر نحوه کشت با یکدیگر و همچنین با روش سنتی اختلاف دارند به منظور دست یابی  به مناسبترین روش کشت در منطقه بیونیج و توصیه آن به کشاورزان مورد ارزیابی قرار گرفتند.

–
فهرست مطالب

اهمیت، ضرورت، اهداف و روش تحقیق:    ۲

چکیده:    ۵

واژه های کلیدی:    ۵

مقدمه:    ۶

هدف:    ۸

مواد روش ها:    ۹

کشت بصورت چهار روش زیر انجام شد    ۹

الف – خصوصیات خطی کار برزگر همدان:    ۱۰

ب – خصوصیات بذرکار کشت گستر ۱۱ ردیفه:    ۱۰

ج- خصوصیات بذرکار کشت گستر ۹ ردیفه:    ۱۰

د- کشت بروش سنتی:    ۱۱

.نتایج:    ۱۲

جدول شماره ۱ – مقایسه میانگین های سطوح فاکتور نحوه بذرکاری    ۱۲

جدول شماره۲- مقایسه میانگین های سطوح فاکتور نحوه بذرکاری روی وزن هزار دانه    ۱۳

بحث:    ۱۳

پیشنهاد:    ۱۴

۸- فهرست منابع:    ۱۵