دانلود مقاله اقتصاد جهانی و سیاست ایران

دانلود مقاله اقتصاد جهانی و سیاست ایران مقاله اقتصاد جهانی مقاله جهانی شدن اقتصاد مقاله درباره جهانی شدن اقتصاد مقاله در مورد جهانی شدن اقتصاد مقاله اقتصاد ایران مقاله توسعه اقتصادی ایران مقاله اقتصاد ایران و ترکیه مقاله اقتصاد ایران pdf مقالات اقتصادی ایران مقاله درباره اقتصاد ایران مقاله تحریم اقتصادی ایران مقاله توسعه اقتصادی ایران

اقتصاد جهانی و سیاست ایران

فهرست مطالب
مقدمه
جهانی شدن اقتصاد
۱٫ ماهیت جهانی شدن اقتصاد
۲٫ عناصر جهانی شدن اقتصاد
۳٫ ویژگی های جهانی شدن اقتصاد
۴٫ سازمان تجارت جهانی و جهانی شدن اقتصاد
اهداف سازمان تجارت جهانی
۵٫جهانی شدن اقتصاد و شرکت های فراملیتی
سیاست گذاری خارجی ایران و اقتصاد جهانی
۱٫ جهانی شدن اقتصاد و تغییر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
نتیجه‌گیری
منابع

مقدمه
جهانی شدن را می‌توان رایج‌ترین مفهوم بعد از دهه ۱۹۹۰ قرن بیستم میلادی نزد اندیشمندان در اکثر شاخه‌های علوم به ویژه علوم انسانی دانست.این مفهوم در علم اقتصاد کاربرد بیشتری یافته به نحوی که در سازوکار اقتصاد جهانی به یک روند تبدیل شده است.

جهانی شدن اقتصاد
جهانی شدن یعنی گسترش و تعمیق پیوندها و وابستگی‌های متقابل در سطح جهان. اما در حوزه‌ی اقتصادی جهانی شدن مفهوم خاصی دارد. جهانی شدن اقتصاد یعنی این که فرآیند توزیع و تولید کالا و خدمات در سطح جهانی و بدون توجه ویژه به مرزهای جغرافیایی ـ سیاسی انجام می‌گیرد.پژوهشگران اقتصادی، جهانی شدن را به طرق مختلف تعریف کرده‌اند و هر یک از دیدگاه خاصی به این مسأله نگاه کرده‌اند. کروگمن و رنه بالز جهانی شدن را «ادغام بیشتر بازارهای جهانی» تعریف کرده‌اند. پروفسور کول با بهره‌گیری تکامل یابنده‌ای از فعالیت‌های فرامرزی بنگاه‌ها و شرکت‌ها که شامل سرمایه‌گذاری بین‌المللی، تجارت و همکاری برای ابداع و نوآوری و توسعه فرآورده‌های تازه و نو، تولید، منبع‌شناسی و بازاریابی است، جهانی شدن را تعریف می‌کند.مک ایوان جهانی شدن را گسترش بین‌المللی مناسبات تولیدی و مبادله سرمایه‌سالارانه می‌داند ساتکلیف و گلین با تأکید بر گسترش سرمایه‌داری، جهانی شدن را با «به هم پیوستگی بیشتر اقتصادها» مشخص می‌کنند. «لئوارد» بر این عقیده است که جهانی شدن وضعیتی است که «رفاه یک مرد یا یک زن عادی، دیگر فقط به عملکرد دولتشان وابسته نمی‌باشد».آنتونی مک گرو خاطرنشان می‌کند، جهانی شدن اقتصاد به معنای تحولی ژرف در اقتصاد جهانی، ایجاد یک بازار مشترک جهانی و نابودی دولت ـ ملت‌ها به عنوان موجودیت‌های اقتصادی می‌باشد. پیتر ولیکین جهانی شدن را به مثابه یک فرآیند دگرگونی در نظام جهانی سرمایه‌داری و یک فرایندی که مجموعه‌ای از گرایش‌های ساختاری و ایدئولوژیک را تشدید می‌کند، تعریف می‌نماید.صندوق بین‌المللی پول جهانی شدن را «ادغام وسیع و عمیق‌تر» اقتصادها تعریف می‌کند. به عبارت دیگر جهانی شدن را «رشد وابستگی متقابل اقتصادی کشورها در سراسر جهان از طریق افزایش حجم و تنوع مبادلات کالا و خدمات و جریان سرمایه در ماوری مرزها و همچنین از طریق پخش گسترده‌تر و وسیع‌تر تکنولوژی می‌داند».

۱٫ ماهیت جهانی شدن اقتصاد
جهانی شدن اقتصاد بارزترین و مشخص‌ترین نمونه جهانی شدن به شمار می‌رود. به عبارت دیگر جهانی شدن در بعد اقتصادی از گستردگی، سرعت و عمق بیشتری برخوردار است. وجه مسلط و غالب اقتصاد در فرآیند جهانی شدن به گونه‌ای است که ابعاد سیاسی و فرهنگی این فرآیند تحت تأثیر بعد اقتصادی شکل گرفته و در حال انجام است.جهانی شدن اقتصاد دو مشخصه ممتاز را شامل می‌شود. حیطه و عمق، از یک طرف دربرگیرنده‌ی مجموعه‌ای از فرایندهاست که در سراسر جهان نمود پیدا می‌کند و از طرف دیگر شامل سطوح بالای تعامل یا وابستگی متقابل میان دولت‌ها و جوامع تشکیل‌دهنده جامعه جهانی است. در این شرایط، جهانی شدن اقتصاد فرآیندی رو به پیشرفت است که در آن تعاملات فرامرزی به سرعت در حال شکل‌گیری و گسترش، وابستگی متقابل اقتصادی میان کنش‌های واحدهای در حال جهانی شدن و حکومت‌ها و نهادهای عمومی و خصوصی در یک کشور در حال تعمیق است.سطحی‌ترین شکل جهانی شدن اقتصادی این است که یک واحد اقتصادی در کشورهای خاص، در قالب اهداف تجاری درازمدت در شیوه‌ی تولید با واحد اقتصادی دیگر در کشورهای دیگر مرتبط می‌شود. اما شکل عمیق‌تر جهانی شدن اقتصاد، که آن را از دیگر اشکال بین‌المللی شدن متمایز می‌سازد. این است که یک واحد اقتصادی با واحدهای دیگر در سراسر جهان در تعامل باشد، این تعامل شامل شبکه‌ای زنجیروار از ارزش افزوده، انتقال آسان و سریع سودهای به دست آمده و هزاران نوع دیگر از همکاری است.جهانی شدن اقتصاد دو بعد کمی و کیفی دارد. بعد کمی جهانی شدن اقتصاد در افزایش تجارت، حرکت سیال سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها، افزایش مسافرت‌ها و مهاجرت‌ها و … تبلور می‌یابد و بعد کیفی برخلاف بعد کمی که ویژگی قرن بیستم است در سال‌های اخیر در قالب تسلط متغیرهای اقتصادی بر تعاملات بین‌المللی، ظهور بازیگران جدید جهانی و توسعه سریع فناوری‌های ارتباطی خود را نشان داده است. این تحولات سبب گردیده است که بسیاری از نظریه‌پردازان از پایان یافتن دوران بین‌المللی (Internatinal) و آغاز دوران جهانی یا (Global) سخن به زبان آورند…