تحقیق در مورد سازمان های داوری

این تحقیق در مورد سازمان های داوری و به تعریف، وظایف و ویژگی های این سازمان ها می پردازد. این تحقیق به دانشجویان رشته حقوق و دیگر رشته های مرتبط پیشنهاد می گردد.

مقدمه
داوری یکی از روش‌های حل و فصل اختلافات در خارج از دادگاه است که طبق مواد ۴۵۴ الی ۵۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی با انتخاب یک یا چند نفر به عنوان داور توسط طرفین دعوا برای رسیدگی به دعوی صورت می‌گیرد و حکم نهایی آن برای هر دو طرف لازم‌الاجراست.

ارجاع به دعاوی به داوری به دلیل مزیت‌هایی که برای طرفین دعوا ایجاد می‌کند تبدیل به یکی از روش‌های محبوب حل اختلافات بین افراد شده است؛ مزیت‌هایی مانند تسریع در رسیدگی، محرمانه ماندن پرونده، انتخابی بودن فرد داور و محل رسیدگی به پرونده، کم شدن هزینه رسیدگی و غیره. شما در هر مرحله از رسیدگی به دعوا در دادگاه باشید در صورت توافق بر سر حل اختلاف از طریق داوری، می‌توانید از رسیدگی دادگاهی کناره‌گیری کرده و به داوری روی بیاورید.

داوری تقسیم‌بندی‌های مختلفی دارد که یکی از آنها تقسیم داوری به داوری موردی و داوری سازمانی و همچنین داوری داخلی و بین‌المللی است.

داوری سازمانی در مقابل داوری موردی قرار می‌گیرد و منظور از آن مراجعه به یک شخص حقوقی برای تعیین داور و یا قضاوت دعوای مورد نظر است.
داوری موردی نیز به معنی انتخاب داور (شخص حقیقی) بدون تعلق به سازمان یا موسسه خاصی است.

اشخاص حقوقی که افراد برای داوری به آنها مراجعه می‌کنند سازمان‌ها و موسساتی هستند که تخصص آنها داوری و یا تعیین داور است؛ این موسسات ماموریت ذاتی برای داوری دارند یعنی اگر داوری دعوا را به موسسات حقوقی یا دیگر سازمان‌هایی که برای داوری تاسیس نشده‌اند بسپارید جزو داوری سازمانی محسوب نخواهد شد و زیرمجموعه داوری موردی قرار می‌گیرد.

نکته حائز اهمیت این است که در قانون آیین دادرسی مدنی به داور به عنوان شخص حقیقی اشاره شده است و در صورتی که طرفین دعوا بخواهند داوری را به شخص حقوقی بسپارند باید آن سازمان یا موسسه را به عنوان ناصب تعیین کنند و آن سازمان شخص یا اشخاص حقیقی را به عنوان داور مشخص می‌کند.

فهرست مطالب
مقدمه
مزایای داوری سازمانی و تاثیر آن در پیشبرد بهتر دعاوی تجاری بین المللی
تفاوت های مهم داوری موردی و سازمانی
داوري سازماني در ايران
۱- مرکز داوری اتاق ایران
۲- مرکز داوری کانون وکلای دادگستری مرکز
۳- مرکز منطقه‌ای داوری تهران
نتیجه گیری
منابع