واسطه های دوستی دختر و پسر

دوستی دختر و پسر…..

دنیای به اصطلاح مدرن امروزی با ایجاد برخی از باورهای فریب دهنده که کاملا به طور نامحسوس وارد ذهن ها می شوند نه تنها زندگی های زناشویی را بلکه روابط دوستانه را از معنای سالم و درست به راه و عواقبی افتضاح کشانده است.

آسیب های اجتماعی و فرهنگی ما با زیست رسانه ای انسان امروز و فرهنگ پذیری  بالای او از این رسانه ها ارتباط مستقیم دارد و در کنار همه عوامل به خصوص عوامل تربیتی چون خانواده، نهاد آموزشی و رسانه؛ این رسانه است که نقش پررنگ و به سزایی در به وجود آمدن و شیوع چنین آسیب هایی در جامعه دارد.از جمله این آسیب ها روابط غیر منطقی و نامشروع میان دختر و پسر است.

در پیدایش و گسترش این آسیب نیز شاید بتوان نقش اول سناریوی آن را به رسانه داد و اینجا تنها پای شبکه های ماهواره ای  و شبکه های اجتماعی گیر نیست بلکه همگام انان می توان نقش سینما، تلویزیون و شبکه پخش خانگی داخلی را مشاهده کرد. در ادامه به بررسی نقش  وضعیت هر رسانه به طور جداگانه در این رابطه می پردازیم.

شبکه های ماهواره ای

ماهواره با اینکه یک رسانه ممنوع در کشور ما است اما طبق آمارها اکنون حدود 64 درصد از ایرانیان تماشاگر این رسانه هستند.

رسانه ای به دلیل استفاده از صوت و تصویر و جلوه های بصری به طور هم زمان در تأثیر در مخاطب نقش پر اهمیتی دارد و به گفته جان.اف.کندی هدف امریکا از دست یابی به فناوری ماهواره ای «کنترل» است. در واقع ماهواره در عین تنوع و تعدد شبکه ها شما را در دهکده جهانی با فرهنگ واحدی مورد کنترل قرار می دهد و یکسان سازی فرهنگی مطابق با اصول امپریالیسم را در برنامه دارد.

حال مخاطب ایرانی که ورای استفاده معقول و برای رهایی از رنج عمل ضعیف رسانه ملی( به قول خود این افراد) به سراغ این رسانه رفته است با شبکه هایی رو به رو خواهد شد که برای سرگرمی او مرداک صهیونیست و سایر شرکای غربی اش تهیه کرده اند شبکه هایی چون فارسی وان، زمزمه، من و تو ، بی بی سی، ام بی سی پرشیا، پی ام سی، ایران میوزیک و……

یک جنگ نرم برای تغییر سبک زندگی این افراد و کنترل اذهان آن ها که بعضاً موفق هم عمل می کند حتی کسانی که با آگاهی به سراغ این شبکه ها می روند از تأثیر  مبرا نخواهند بود هر چند تأثیر وضعی و ناخودآگاه .

رسانه هایی که فراتر از یک رابطه ساده بین نامحرم را برای دختر و پسرها فرهنگ سازی می کنند به آن ها بی قیدی، دوستی های بی ضابطه، لذت گرایی و….. حتی خیانت را آموزش می دهند.
این رسانه “تلویزیون” باید علاوه بر اینکه نقطه شروعی برای فرهنگ سازی دینی در کشور باشد  اثرات رسانه های دیگر از جمله شبکه های ماهواره ای  را نیز دفع کند اما آنچه که این روزها نسبت به گذشته در قاب جادویی آن نظاره گر هستیم پارادوکس ترویج حجاب و عفاف در برنامه های گفتگو محور مذهبی و تخریب آن در مجموعه های تلویزیونی است
تأثیر پذیری جوانان از این کانال ها را از سبک جدید زندگی و رفتار و گفتار آن ها می توان به وضوح مشاهده کرد از نمونه ای بارز آن مدگرایی است که از شبکه های مد و بازیگران فیلم های شبکه های خارجی در سطح خیابان های شهر می بینیم.

تاثیر رسانه ها بر دوستی دختر و پسر

رسانه ملی

تأثیر گذارترین رسانه در داخل کشور که بالاترین مخاطب را نیز دارا هست سیمای جمهوری اسلامی می باشد. این رسانه “تلویزیون” باید علاوه بر اینکه نقطه شروعی برای فرهنگ سازی دینی در کشور باشد  اثرات رسانه های دیگر از جمله شبکه های ماهواره ای  را نیز دفع کند اما آنچه که این روزها نسبت به گذشته در قاب جادویی آن نظاره گر هستیم پارادوکس ترویج حجاب و عفاف در برنامه های گفتگو محور مذهبی و تخریب آن در مجموعه های تلویزیونی است.
فرهنگ سازی که توسط این رسانه می تواند انجام پذیرد با هیچ رسانه دیگر قابل مقایسه نیست و این نیازمند دو مورد تعهد و تخصص است اما هر دو پای رسانه دینی در این راه لنگ می زند و سنگ هایی از جمله سلیقه گرایی، کمیت و مصلحت اندیشی هم در سر این راه قرار می گیرد.

البته پیدایش این آسیب ها در رسانه تدریجی است اما رسانه ملی این روزها و شاید به طور عمده بعد از پخش دو سریال به کجا چنین شتابان و شمس العماره رویکرد خاص در شکستن خطوط قرمز چهارچوب روابط بین نامحرمان،عفاف در رفتار، آرایش بانوان و سبک پوششی آن ها به خود گرفت که اکنون بیش از پیش ادامه دارد.

مخاطب این رسانه  در برنامه های چون “استوا” انباشته از افکار مثبت در این با ره می شود و بعد باید مثلاً در برنامه ای چون مجموعه 5کیلومتر تا بهشت این الگو برایش نهادینه شود اما آنچه که مشاهده می کند رابطه صمیمی دو دختر و پسر در قالب روح است رابطه ای که با چهار چوب آغاز می شود و بدون آن پایان می یابد و حال قضاوت با شماست که نوجوان و جوان ما از کدام از این دو برنامه بیشتر تأثیر می گیرد از پیام رسانی مستقیم برنامه ای جدی و سنگین چون استوا یا پیام رسانی غیرمستقیم این سریال؟ و حال باتوجه به شرایط سنی و محیط های اجتماعی با این تناقض چه خواهد کرد؟
نوع اجرای مجریان زن رادیو و تعامل انان با مجریان مرد در برنامه ها خود فرهنگ ساز رفتار و روابط بدون چهارچوب و عفاف است موردی که اکنون شاید بر اثر عادت زیاد به چشم برخی از افراد نیاید ولی در ابتدا واکنش های بیشتری را بر می انگیخت.
یا نوجوانی که رابطه گاهی صمیمانه و خنده و شوخی های خارج از عرف دو مجری را در برخی برنامه ها با هم می بیند و ما انتظار داریم که این حدیث ازامیرالمومنین(ع) نیز برایش نهادینه شود که می فرمایند” اختلاط و گفتگو مردان با زنان نامحرم سبب نزول بلا و بدبختی خواهد شد و دل ها را منحرف می سازد.”

از اینکه بگذریم چه انتظاری می رود از دختری که با لباس های رنگی (جلب توجه کننده) و با آرایش در جامعه ظاهر می شود این طور نباشد در حالی که مدام این چنین بانوانی در صدا و سیما برایش در حال به نمایش درآمدن هستند، ان هم گاهی با این استدلال که  بتوان حجاب اسلامی را در مدها و رنگ های متنوع و مختلف برای جوانان الگو سازی کرد!

در کنار همه این عوامل پخش فیلم های سینمایی که خطوط قرمز پر رنگی نسبت به رسانه ملی دارند به این فرهنگ سازی امروزی1 کمک خواهد کرد.

سینما

رسانه ای تصویری دیگر که امروزه بیشترین درصد عبور از خط قرمزها را دارد. جهت فرهنگ سازی پیرامون اینکه چگونه با فرهنگ مدرن خو بگیرند و مطابق آن بتوانند با نامحرم رابطه خارج از عرف و شرع داشته باشند، برای جوانان ما این رسانه به تنهایی کفایت می کند. و شاید بتوان اظهار داشت به صورت کلی هیچ فرهنگ سازی برای رابطه چهارچوب مدار با نامحرم و نحوه اسلامی پوشش و در یک کلام ارائه سبک زندگی دینی در این رابطه در فیلم های سینمایی دیده نمی شود.

این جریان از زمان اصلاحات بر سینماهای کشور رویکرد خاص خود را آغاز کرد و اکنون نیز به راحتی به روند خود ادامه می دهد و چه بسا بدتر هم شده است. این نوع هنجار شکنی ها را ما حتی در فیلم هایی چون اخراجی ها مشاهده می کنیم

شبکه پخش خانگی نیز در کنار سینما و رسانه ملی به این مهم! مبادرت می ورزد و گفتاری مجدد درباره آن تکرار مکررات است.

دوستی دختر و پسر و واسطه ی آن ها

رادیو

مکمل دیگر  رسانه ها در پازل فرهنگ سازی رادیو است، رادیویی که به دلیل سهل الوصول بودن، استفاده هم زمان از آن در کنار سایر کارهای روزانه و نوع استفاده کنندگان ان دارای اهمیت مخصوص بوده است این رسانه تنها از یک جهت به این آسیب کمک شایانی می کند و ان عدم عفاف کلامی و بعضاً رفتاری میان جوانان است که اتفاقاً بیشترین نمونه این هنجار شکنی ها را در رادیو جوان شاهد هستیم. آیا می توان توقع داشت که جوانی که مدام در برابر موج های رادیو شوخی های کلامی مجریان را با هم می شنود، خود این مورد را در رابطه با نامحرم رعایت کند.

نوع اجرای مجریان زن رادیو و تعامل انان با مجریان مرد در برنامه ها خود فرهنگ ساز رفتار و روابط بدون چهارچوب و عفاف است موردی که اکنون شاید بر اثر عادت زیاد به چشم برخی از افراد نیاید ولی در ابتدا واکنش های بیشتری را بر می انگیخت. مجریان رادیو زن رادیو باید در نحوه اجرا و رفتار کلامی شان در برنامه ها به این گفتار تمسک جویند که کاری نکنند که باعث جلب توجه، تحریک نامحرم شود اما….
اینترنت

اما فضای مجازی، این رسانه در هر دو “عرصه وب1 و وب2  ” می تواند به این آسیب ها دامن بزند. مخاطب اینترنت چون مخاطب ماهواره است که در دنیایی ورای مرزهای کشور وارد می شود و در عرصه تهاجمات فرهنگی بسیاری قرار خواهد گرفت. در عرصه محتوایی با شبهات و سایت های غیر اخلاقی بسیاری روبه رو خواهد شد که رابطه های خارج از چهارچوب را برای او زمینه سازی می کند.

و در عرصه وب 2 چون شبکه های اجتماعی و چت و کلوب ها وارد چنین بستری می شود. راهی که  در آن با توجیه ناشناس بودن و یا حتی نوشتاری بودن رابطه و بعضاً افلاین بودن؛ به راحتی افراد با نامحرم رابطه برقرار می کنند و تحت تأثیر فرهنگ حاکم از قید چهارچوب های رفتاری و رعایت عفاف خارج می شوند.

نتیجه:

باید توجه کرد رسانه ها فراتر از آنکه به صورت منفرد بر رفتار و سبک زندگی فرد اثر بگذارند به صورت یک سیستم و پازلی در کنار هم فرد را در اتمسفر فرهنگی خود قرار داده و بر زیست اجتماعی او اثر می گذارند. به عنوان مثال فردی که به وسیله ماهواره  رابطه بدون چهارچوب برایش فرهنگ سازی می شود و در رسانه ملی و سینما نه تنها انتی تزی برایش وجود ندارد بلکه تزهای دیگری در به صورت بومی! پیش روی خود می بیند دیگر نمی تواند در اینترنت درگیر فرهنگ واحد جهانی در این زمینه حریم ها را رعایت کند.

با تمام این اوصاف قضاوت به عهده هر فردی است که در معرض و یا در جریان این مسائل هستند.