دختری با تیپ پسرانه در خیابان + عکس

مددکاراجتماعی در حالی که می خندید و سرش را به نشانه تأسف رو به پایین تکان می داد گفت:مثل هر روز در محل کارم مشغول فعالیت بودم که دختری را نزد من آوردند که به  جرم استعمال مواد مخدر و پوشش پسرانه و ظاهری خارج از عرف دستگیر شده بود.

راستش برای خودم هم جالب بود که سرگذشت زندگی این دختر را بدانم و بفهمم که چه طور یک دختر لباس های پسرانه می پوشید.

سوالاتم را از این دختر جوان که با دیدن من به گریه افتاده بود و دائم می گفت که من بی گناهم! شما را  به خدا مرا آزاد کنید؛ آغاز کردم.

 اولین پرسشم این بود چرا یک خانم باید با این وضع و تیپ و قیافه به خیابان بیاید و در شهر دور بزند؟ دختر جوان نیز در پاسخ به من در حالی که صدایش را شبیه به اوباش کوچه و بازار کرده بود با نگاهی چپ چپ گفت:اگر یک خانواده درست و حسابی داشتم هیچ وقت برای خودم دردسر درست نمی کردم.

 دختر جوان این طور شروع کرد که:من در خانه ای متولد شده ام که پدر و مادرم به مواد مخدر اعتیاد داشتند و از همان دوران کودکی تمام توجهات و مرکز محبت های پدر و مادرم برادر کوچکترم بود که سه سال بعد از من به دنیا آمد. به نظرم من در آن خانه اضافه بودم، اگر سر موضوعی با پدر و مادرم بحث می کردم باز هم سرانجام تمام تقصیرها سر من خراب می شد.

دختر جوان که “نازنین” نام داشت در ادامه گفت:بی توجهی پدر و مادرم مرا بسیار آزار می داد به طوری که این بی توجهی ها شدت پیدا کرد و حتی پدر و مادرم در مورد تغذیه من نیز کوتاهی می کردند و این باعث بروز مشکلات جسمی ام شده بود.

نازنین که کمتر از 22 سال سن داشت، در ادامه گفت:دوران تحصیل را نتوانستم به پایان برسانم و تا پنجم ابتدایی بیشتر درس نخواندم، واقعیت این بود که پدر و مادرم راضی به پیشرفت و موفقیت من نبودند و اصلا دوست نداشتند که ذره ای از پس اندازشان را خرج من کنند.

دختر پسرنما گفت:این روند تا سال ها ادامه داشت تا جایی که حتی پدرم به اشک های من توجه نمی کرد و مرا به خاطر برادر کوچکترم سرزنش می کرد، یادم می آید روزی به شوخی برادر کوچکترم که تازه به سن تکلیف رسیده بود را با پاشیدن آب بر روی لباسش که تازه پدر برایش خریده بود، اذیت کردم.

نازنین با گفتن این خاطره ناگهان به فکر فرو رفت، لهجه صحبت کردنش تغییر کرد و با صدایی دخترانه گفت:پدرم به خاطر این شوخی مرا ساعت ها در سرویس بهداشتی زندانی کرد و بعد هم با ضرب سیلی راهی رختخواب کرد، واقعا سخت بود که پدر و مادرم این قدر به برادرم علاقه نشان می دادند.

دختر جوان ادامه داد:این اتفاقات باعث شد تا در سن 18سالگی تصمیم بگیرم پسر شوم تا شاید کمی روند زندگی ام به نفع من تغییر کند و باعث شود پدر و مادرم کمی مرا دوست داشته باشند، خلاصه این کار را با کوتاه کردن موهایم شروع کردم و سپس به خیابان رفتم و برای خودم دوست پیدا کردم و این ماجرا ادامه داشت، من نمی توانم بگویم که در خیابان های شهر برای مرد شدن چه چیزهایی را از دست دادم و چه حقارت هایی را تحمل کردم سیگار کشیدن و در جمع دوستان مشروب خوردن کمترین کارهایی بود که در طول سال ها انجام دادم.

دختر جوان با گریه هایش به صحبت هایش پایان داد و من تنها یک سوال از او پرسیدم آیا یک زن نمی توانست مردانه زندگی کند تا این که هویتش را با کارهایی که نامردان انجام می دهند به سمت نابودی بکشاند؟دختر جوان جواب مرا با تکان دادن سر و کلمه معروف “نمی دانم” پاسخ داد.

البته جواب این دختر مرا قانع نکرد ولی امروز بسیاری دختران مثل “نازنین” هستند که راه را برای رسیدن به مقصد اشتباهی می روند و زمانی که به خط پایان نمی رسند، با کلمه “نمی دانم” خود و دیگران را توجیه می کنند.