مقاله بیماری هرچکین (پزشکی)

دانلود مقاله بیماری هرچکین (پزشکی)

مقدمه:
بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم ها جای دارند. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی، لنفومها (اعم از هوچکین و غیرهوچکین) مقام سوم را دارا می باشند. میزان شیوع لنفوها معادل ۱۳% کل بدخیمی ها می‎باشد و در افراد زیر ۱۵ سال ۴۳%  از کل لنفوم ها را بیماری هوچکین تشکیل می‎دهد.
میزان بروز این بیماری در نقاط مختلف جهان متفاوت است و آمار آن بین یک تا ۱۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر متغیر است.
با توجه به شیوع نسبی بیماری هوچکین در میان خردسالان و بزرگسالان و تحولاتی که طی سالهای اخیر در درمان این بیماری پیدا شده است، بر آن شدیم که کلیه اطفال مبتلا به بیماری هوچکین (زیر ۱۴ سال) را که از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به بیمارستان شهداء تجریش مراجعه کرده اند را طی یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار دهیم، که نتایج زیر حاصل شد:
از سال ۱۳۷۳ تا سال ۱۳۸۲ (طی یک دوره ۱۰ ساله) ۵۳ کودک مبتلا به هوچکین به این مرکز مراجعه کرده اند که در بخش اطفال تحت نظر و درمان قرار گرفته اند.
شایعترین علامت لنفودنوپاتی بدون درد (۴/۷۵%) بود که بیشتر در نواحی گردن بوده است. نسبت بروز بیماری مذکر به مونث   بود، میانگین سن شروع بیماری ۵/۱۰-۵/۷ سالگی بود. در زمان تشخیص ۵/۵۸% در stage IV بودند و ۵/۲۴% در stage III بودند.

تعریف و تاریخچه:
بیماری هوچکین یک بدخیمی منحصر به فرد است که امروزه جزء نئوپلاسم های قابل علاج می‎باشد. اگر چه این بیماری می‎تواند سبب درگیری کل سیستم لنفاوی شود ولی غالباً بیماری در ابتدا به صورت محدود تظاهر می‎کند.
این بیماری برای اولین بار به صورت یک بیماری خاص توسط توماس هوچکین در سال ۱۸۳۲ شرح داده شد و متعاقب آن یافته های بالینی و پاتولوژیک بیماری در سال ۱۹۰۲ توسط Reed و  sternberg شرح داده شد. اگرچه این بیماری اولین نوع لنفومی است که شرح داده شده ولی هنوز سلول منشاء آن مورد بحث است. همزمان با پیشرفت بیماری، بزرگ شدن غدد لنفاوی، تب، عرق شبانه و کاهش وزن توام با اختلال عملکرد سیستم ایمنی سلولی ظاهر می‎شوند. قبل از اینکه درمان اختصاصی این بیماری در دسترس باشد، ۹۰% بیماران در عرض ۵ سال بعد از تشخیص فوت می‎شدند. در سال ۱۹۵۰، peters عنوان کرد که گروهی از این بیماران با کمک پرتودرمانی تنها، قابل درمان هستند. از آن به بعد با کمک پیشرفتهای درمانی، سیر بیماری کاملاً معکوس شده و طول عمر بیماران ازدیاد یافت. در حال حاضر با کمک درمان مدرن و امروزی حدود ۹۰% کودکان قابل درمان هستند.

فهرست مطالب
مقدمه
تاریخچه و تعریف
اپیدمیولوژی
بیولوژی
پاتولوژی
علائم بالینی
مقاطع آزمایشگاهی
تشخیصهای افتراقی
بررسی های تشخیصی
مرحله بندی
درمان بیماری هوچکین
عود بیماری
عوارض درمان
اهداف تحقیق
مقیاس سنجش تحقیق
روش تحقیق و اجرا
نمودار
مقالات
نتیجه و بحث
منابع