دانلود تحقیق و مقالات رشته اقتصاد و حسابداری با عنوان دانلود مقاله بحران مصرف انرژی و راه حلهای آن در قالب ورد و قابل ویرایش و در ۳۱ صفحه گرد آوری شده است. در زیر به مختصری از آنچه شما در این فایل دریافت می کنید اشاره شده است.
بحران مصرف انرژی و راه حل ها
صاحبنظران از میزان مصرف و نحوه قیمتگذاری انرژی در کشور و راهکارهای اصلاح آن میگویند.
امروزه انرژی جایگاه ویژهای را در سطح بینالملل به خود اختصاص داده است که متأسفانه این موضوع در کشور ما هنوز از اهمیت شایستهای برخوردار نیست. در این راستا، طی یک پرسمان از استادان و صاحبنظران امر به بررسی این موضوع پرداختهایم که سؤالات آن بدین ترتیب میباشند:
۱) ارزیابی شما از وضعیت کنونی مصرف انرژی در کشور چیست و چشمانداز آتی مصرف را چگونه میبینید؟
۲) تأثیر آزادسازی قیمت انرژی در قالب طرح تحول اقتصادی دولت بر تولید، مصرف و افزایش بهرهوری انرژی چگونه میباشد؟
۳) راهکارهای پیشنهادی شما برای کاهش اتلاف انرژی و دستیابی به استاندارد جهانی مصرف چه میباشند؟
۴۹) کاهش قیمتهای جهانی انرژی در نتیجه بحران مالی جهان و تحریمهای غرب علیه کشورمان، به چه میزان بر تولید و قیمت انرژی در ایران مؤثر بوده و یا خواهد بود؟
● انرژی را به هدر دادهایم
مدیر عامل شرکت بینالمللی تبدیل گاز به مایع نارکنگان، کارشناس مسایل نفت و گاز و عضو هیأت تحریریه ماهنامه <اقتصاد ایران ما در کشور، انرژی را بیش از جاهای دیگر دنیا هدر میدهیم که این موضوع، هم در سطح دولتی و هم در سطح مردمی اتفاق میافتد. علاوه بر آن، گازهای همراه نفت را در دهههای گذشته سوزاندهایم و شاید در حدود ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز را در سال – که شاید ۱۰ درصد مصرف ما در کشور باشد – میسوزانیم و این روند همچنان ادامه دارد. در سطح مردمی نیز به دلیل ارزانی نسبی فرآوردههای نفتی، گاز و حتی برق، مردم نسبت به مصرف معقول انرژی بیتفاوت بودهاند. در آب و سایر منابع کمیاب نیز ما شاهد چنین رفتاری هستیم، لذا بیشک مصرف انرژی در کشور، بیرویه بالا است و در مقایسه با کشورهای دیگر، میزان مصرف ما رقم قابل توجهی میباشد. چشمانداز سالهای آتی را میتوان بر اساس شواهد موجود، نگرانکننده توصیف کرد، مگر آن که یک تغییر ساختاری در الگوی مصرف ایجاد شود. در غیر این صورت، تا ۱۰ سال آینده هنوز ضایعکننده انرژی خواهیم بود. ابتدا باید منظور ما از آزادسازی قیمت انرژی معلوم شود. آیا قصد داریم قیمت نفت، گاز یا بنزین را با قیمت کشورهای دیگر به مردم بفروشیم یا میخواهیم سوبسید را از آن برداریم؟ این دو مقوله با هم متفاوت است. در حالت اول، سوبسید اضافه، اختلاف هزینه تولید و قیمتی است که به مردم فروخته میشود و لذا اگر هزینه تولیدمان بیش از قیمت انرژی باشد، دولت در حال پرداخت یارانه به این محصول است که این موضوع در بسیاری از کشورهای دنیا، در مورد بعضی کالاها رایج میباشد. در حالت دوم، دولت قصد دارد قیمتها را با قیمت فروش سایر کشورها مقایسه کند و انرژی به قیمت کشورهای دیگر به ملت ایران فروخته شود.
اعتقاد بسیاری از کارشناسان بر این است که در وهله اول باید سوبسید هزینهها را به قیمت اضافه کنیم تا دولت، یارانهای به انرژی نپردازد. ارزش ذاتی گاز و نفت، مبحث جدایی است که بسته به نگاه دولتهای مختلف به این موضوع، متفاوت است. اگر با حذف سوبسید هزینههای گاز، انتظار کسب ارزش افزوده از آن را داشته باشیم، باید آن را با قیمت مناسب به دست مردم برسانیم. تبدیل گاز به گاز مایع و انتقال آن به سایر کشورها، ارزش افزوده زیادی را ایجاد نمیکند و مغایر اهداف چشمانداز میباشد، لذا موضوع این که سایر کشورها چه تصمیمی در مورد بکارگیری گازشان میگیرند، نمیتواند معیار سیاستی مناسبی برای کشور ما باشد.
در ایران، در وهله اول باید قیمتها را با هزینهها تطابق دهیم و اقداماتی برای جلوگیری از تولید با هزینه بالاتر از فروش انجام گیرد تا دولت بتواند با دریافت قیمت انرژی، هزینههای خود را جبران کند و سپس راجع به ارزش افزوده و ارزش ذاتی حاملهای انرژی بحث کنیم. چنانچه قیمتها را افزایش دهیم، اگرچه صرفهجوییهایی در مصرف ایجاد میشود، ولی اگر قرار باشد این صرفهجوییها خصوصاً در مورد صنعت، به بسته شدن یا غیراقتصادی شدن آن بینجامد، باید در آن تجدیدنظر کنیم.
ما شاید بتوانیم در مورد قیمتهای جهانی نفت بحث کنیم، اما گاز دارای یک قیمت واحد نیست. مثلاً قیمت یک میلیون بیتییو (BTU) گاز در توکیو، چیزی در حد ۳ برابر آن در آمریکا است. گفتنی است، این مقدار در قرارداد بین قطر و دُبی، شاید تنها یک دهم این رقم باشد. لذا قیمتهای گاز، منطقهای است نه جهانی و نباید سوبسید را با قیمتهای مختلف در کشورهای جهان تطبیق داد. در سند چشمانداز کشور، خام فروشی نفت و گاز ممنوع شده است، لذا اگر گاز را در مملکت مصرف کنیم و به تبع رونق صنعت بتوانیم اشتغال ایجاد کنیم و ارزش افزوده خلق نماییم، میتوانیم زمینهساز توسعه باشیم. در حالی که بیشترین حجم مصرف انرژی کشور، خانگی است و سهم صنعت از مصرف اندک میباشد، در فصل سرما و اُفت گاز، ابتدا مصرف بخش صنعت قطع میشود و با کاهش حجم مصرف در این بخش، ضربات زیادی به صنعت وارد میگردد. لذا عدم تعادل حاکم را باید به نوعی حل کنیم. یکی از این راهکارها افزایش مرحلهای قیمتها میباشد. به این صورت که در مرحله اول با توجه به هزینههایی که برای تولید، پالایش و انتقال انرژی میپردازیم، به آن قیمتی معقول بدهیم. سپس در مرحله دوم، مجلس و سازمانهای ذیربط باید ارزش ذاتی را با ایجاد مالیاتهای مختلف و به تدریج، به قیمت اضافه کنند. به نظر من، ما به یک تغییر ساختاری در مسأله انرژی نیازمندیم. برای این منظور، باید شورایی را تعریف کرد که کل انرژی مورد نیاز کشور را مورد تصمیمگیری قرار دهد. این شورا باید در قالب گروههای مختلف، طبقهبندی شود که هر گروه، تصمیمات مربوط به زیرگروه خود را اعم از نفت، گاز، برق و غیره اتخاذ کند و ساختاری به وجود آید که کلیه امور مربوط به نفت در شرکت ملی نفت ایران و کلیه امور گاز در شرکت ملی گاز متمرکز گردد.کاهش قیمت جهانی انرژی منجر به کاهش درآمدهای ما میشود، نه کاهش تولید. از آنجا که هزینههای تولید حوزههای نفتی ما کمتر از ۲۰ دلار میباشد، احتمالاً تا قیمت به زیر ۲۰ دلار نرسد، بر روی اقتصاد تولید ما تأثیر نخواهد داشت. در ارقام کنونی برای تولید نفت در شرکتهای داخلی و خارجی در ایران و حوزههای خلیج فارس مشکلی وجود ندارد. در حالی که این رقم، برای حوزههایی که در عمق دریا قرار دارند و یا شنهای آغشته به نفت کانادا، بسیار بالاتر است. برخی کارشناسان معتقدند در صورتی که قیمت نفت زیر ۵۰ دلار باقی بماند، در حدود ۹ میلیون بشکه در روز از پتانسیل نفتی که قرار است در آینده تولید شود، کم خواهد شد. به این ترتیب، در سالهای آینده امکان دارد به سناریوی کمبود نفت باز گردیم و دوباره قیمتها افزایش یابند.
فهرست مطالب
بحران مصرف انرژی و راهحلها
انرژی را به هدر دادهایم
نیازمند عزم ملی هستیم
لزوم رعایت استانداردهای بینالمللی
اقتصاد ایران» و بحران مصرف انرژی
بحران تولید و مصرف انرژی در ایران
اثر تحریم‌ها
بی‌رغبتی بخش‌خصوصی
مدیریت مصرف انرژی ضرورتی در بوته فراموشی
رشد مصرف
مدیریت مصرف
ایران، رکوددار مصرف انرژی در جهان
منابع و مآخذ
فرمت فایل: WORD
تعداد صفحات: 31
مطالب مرتبط