پروپوزال، تاثیر درمان روانشناختی براساس الگوی ماتریکس در پیشگیری از وابستگی به مصرف مت آمفتامین

پروپوزال، تاثیر درمان روانشناختی براساس الگوی ماتریکس در پیشگیری از وابستگی به مصرف مت آمفتامین

پروپوزال آماده روانشاسی

بیان مساله:
وابستگی به مواد مخدر به ویژه  مواد صناعی مت آمفتامین در سال های اخیر به مسئله جدی و بحث انگیز تبدیل شده است. طبق اعلام دفتر مواد مخدر سازمان ملل، آخرین آمار مصرف کنندگان مواد مخدر جهان حدود ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تخمین زده شده اند که از این تعداد حدوداً ۱۳۵ میلیون نفر مصرف کننده حشیش، ۴۳ میلیون نفر مصرف کننده آمفتامین، ۱۰ میلیون نفر مصرف کننده اکستازی، ۱۴ میلیون  نفر مصرف کننده کوکایین و ۱۷ میلیون نفر مصرف کننده مواد افیوینی هستند. بیشترین رکورد مصرف در سال ۲۰۰۰ مربوط به مصرف آمفتامین ها می باشددر حالی که سازمان ملل متحد آخرین آمار مصرف کنندگان اعلام کرده است ناباورانه ایران وروسیه را به عنوان یکی از مصرف کنندگان بزرگ جهان معرفی می کند. بر اساس این آمار منتشره ۱۵درصد مواد در ایران و روسیه مصرف می شود. بر اساس آخرین اعلام ستاد مبارزه با مواد مخدر، آمار معتادان در ایران ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر می باشد که یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر معتاد دائمی و روزانه مواد مخدر هستند و بقیه این گروه مصرف کننده تفننی و گاه به گاه مواد مخدر می باشند. در آخرین پژوهشی که در مرکز ملی مطالعات اعتیاد انجام گرفت،  مت آمفتامین از جمله مواد مخدری که در ایران شیوع زیادی داشته است. به همین نسبت میزان مصرف کنندگان به شدت افزایش یافته و تخمین متخصصان بر این است که در سال ۱۳۹۰ از نظر تعداد مصرف کننده به دومین ماده شایع تبدیل شده‌است و تعداد مصرف کنندگان آن هر روزه افزایش می‌یابد. در آخرین آمار رسمی اعتیاد از ایران که به صورت ارزیابی سریع وضعیت در سطح ایران انجام شده، فراوانی مصرف کنندگان شیشه ۵٫۲ درصد کل مصرف کننندگان مواد بوده است(نارنجیها، رفیعی و باغستانی، ۲۰۰۵).
در مطالعه ای که بر روی بیماران وابسته به مواد افیونی انجام گرفت، مشخص شد ۳۵درصد بیمارانی که برای درمان وابستگی به مواد افیونی، وارد پژوهش شدند، ملاک های تشخیصی سوء مصرف آمفتامین را دارا بودند.
اعتیاد به مت آمفتامین ها صرفاً جنبه جسمانی نیست، بلکه این ماده تولید وابستگی روانشناختی نیز می کند و این مسئله ترک را دشوارتر خواهد کرد. انگیزه های مصرف مت آمفتامین شامل سرخوشی، تجربه جنسی، تقویت اجتماعی است (لینسکی۱ و همکارن، ۲۰۰۷).
اگر چه نشانه های بارز جسمانی برای ترک مت آمفتامین ها وجود ندارد، اما کنار گذاشتن این ماده پس از یک دوره مصرف مزمن باعث ایجاد علایمی  همچون اﻓﺴﺮدﮔﻲ و اﺿﻄﺮاب و ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ در ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎی ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (ﻣﻴﻤﻴﺎﮔﺎ۲، ﻓﻴﺮ۳، ﻣﺎﻳﺮ۴ و ﻫﻤﻜﺎران، ۲۰۰۸) .
دو رویکرد اساسی برای درمان اعتیاد به مواد محرک وجود دارد: پیشگیری از آغاز مصرف تکانه ای و پیشگیری از عود. هدف نهایی درمان وابستگی به مواد محرک این است که بیمار به پرهیز طولانی برسد و هدف های فوری کاهش سوء استفاده، بهبود و توانایی بیمار در عملکرد و حداقل عوارض اجتماعی و پزشکی است (چاندرا۵، ۲۰۱۰).