مقاله مدیریت دانایى محور

دانلود مقاله مدیریت دانایى محور

نگاهى به مقوله مدیریت دانایى محور
تشکیل گروه هاى فکرى به منظور نظریه پردازى ‏از الزامات رسیدن به هدف جنبش نرم افزارى ‏است. خوشبختانه با سخنان رهبر معظم انقلاب ‏درخصوص علم و لزوم توجه به نظریه پردازان، ‏شاهد رشد مباحث مطرح شده در این زمینه و ‏استقبال نخبگان کشور از آن هستیم. مدتى است ‏مباحث نظرى و البته کاربردى درحوزه اقتصاد ‏با حضور نخبگان کشور در مؤسسه عالى آموزش و ‏پژوهش مدیریت و برنامه ریزى برگزارمى شود. ‏تاکنون موضوع هایى چون اقتصاد و مدیریت ‏دانایى محور، تورم، دولت الکترونیک و… در ‏این مباحث مطرح شده است. گزارشى که مى ‏خوانید خلاصه اى است از مباحث مطرح شده در ‏این مؤسسه با عنوان مبانى مدیریت دانایى ‏محور.‏

اساساً نوع نگاه ما به مدیریت دانایى با ‏هرنوع نظریه یا رویکردى، باید به گونه اى ‏باشد که در درجه اول بخواهیم نظام ادارى، ‏سازماندهى شرکتها و در سطح کلان ساختار ‏حکومتى را براى خدمت رسانى بهتر به شهروندان ‏اصلاح کنیم. در دو دهه گذشته رویکردهاى ‏متفاوتى براى دستیابى به این اهداف مطرح شده ‏است.‏

در یک مرور سریع و کلى مى توان برخى از این ‏رویکردها را ذکر کرد: رویکرد کیفیت جامع ‏درمورد سازمان ها و شرکت ها اعم از دولتى و ‏خصوصى که خواهان بهبود مستمر هستند یکى از ‏این رویکردها است.‏

در مقابل، کشورهایى که شرایط مساعدترى ‏داشتند تلاش کردند پله ها را یکجا طى کنند و ‏با توجه به فرصت اندک، روند توسعه را سریعتر ‏بگذرانند. این شیوه عمل را مهندسى مجدد مى ‏نامند.‏

مهندسى ارزش نیز رویکرد دیگرى است که درصدد ‏است با حفظ سطح کیفیت (و یا حتى افزایش آن)، ‏هزینه ها را کاهش دهد.‏

تغییر رویکرد نسبت به نیروهاى انسانى نیز ‏ازجمله مسائل دیگرى است که به شکلى متفاوت ‏مطرح شد.‏

زمانى واحدهاى کارگزینى انسان را به عنوان ‏یک نیرو درنظر مى گرفتند، درحالى که مى توان ‏به انسان به عنوان یک منبع نیز نگاه کرد. در ‏این صورت باید این منبع توانمند شود و اگر ‏بتوان این توانمندسازى را درکارکنان ‏ایجادکرد مى توان تغییرات زیادى را در ‏سازمان به وجود آورد.‏

توجه به سرمایه فکرى رویکرد دیگرى بود که ‏معتقدبود در یک سازمان تنها نیروى انسانى ‏نیست که سرمایه است، بلکه به مشترى سازمان ‏نیز مى توان به عنوان یک سرمایه نگاه کرد، ‏حتى «تأمین کننده ها» نیز به عنوان سرمایه ‏موردبحث قرارگرفتند.‏

یک رویکرد نسبتاً جدید معتقداست آنچه به ‏عنوان نوآورى و خلاقیت در سازمان اتفاق مى ‏افتد «سرمایه فکرى» آن سازمان است و این ‏سؤال مطرح شد که چگونه این سرمایه فکرى را ‏هدایت و سازماندهى کنیم؟ در پاسخ گفته شد ‏باید مجموعه اى با عنوان مدیریت دانایى یا ‏مدیریت دانش بر سازمان حاکم باشد تا بتواند ‏از سرمایه انسانى و فکرى به صورت بهینه ‏استفاده کند. بنابراین سؤال بعدى این است که ‏مدیریت دانایى و یا مدیریت دانش چیست؟

در یک نگاه گذراى تاریخى مى توان گفت در ‏جامعه کشاورزى، کار و زمین عوامل اصلى تولید ‏محسوب مى شدند. با گذر از جامعه کشاورزى و ‏ورود به جامعه صنعتى، درکنار کار و زمین، ‏سرمایه نیز به عنوان یکى از عوامل تولید ‏قلمداد شد. با ورود به جامعه اطلاعاتى، دانش ‏به عنوان عامل اصلى تولید مطرح شد به این ‏دلیل که به کمک دانش از همان کار، زمین و ‏سرمایه ارزش افزوده بیشترى حاصل مى شود.‏