تحقیق شهرستان آبیک

دانلود تحقیق شهرستان آبیک

مشخصات آماری و جغرافیایی شهرستان آبیک
شهرستان آبیک با وسعتی حدود ۱۵۳۴ کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر ۸۴۲۰۱ نفر(براساس آمار سال ۱۳۷۵) کم وسعت ترین و نیز کم جمعیت ترین شهرستان استان قزوین می باشد. که دارای دوبخش مرکزی و بشاریات و دو شهر آبیک و خاکعلی بوده و مجموعاً دارای پنج دهستان است. بر اساس آخرین آمار ارائه شده از سوی سازمان مدیریت استان میزان جمعیت شهرستان در سال ۸۴ بالغ بر ۹۵۹۲۸ هزار نفر می باشد.
شهرستان آبیک در محدوده جنوب ارتفاعات طالقان از رشته کوههای البرز و نیز قسمت هایی از دشت قزوین واقع شده است. اکثر مناطق شهری و روستایی شهرستان و قسمت اعظم کارخانجات و واحدهای دامپروری و طیور در بخش شمالی که کوهستانی و دارای معادن سنگ سبز و گرانیت و بتونیت و باریت بوده ، واقع شده است و قسمت های مرکزی و جنوبی  شهرستان که در بخشی از دشت قزوین واقع شده  دارای زمین های حاصلخیز کشاورزی می باشد که از بهترین زمینهای کشاورزی دشت قزوین است. در جنوبی ترین نقاط    شهر ستان نیز اراضی شوره زار قراردارند .
بارش میانگین سالیانه شهرستان بین ۴۰۰ میلیمتر در نواحی شمالی و کوهستانی تا ۲۵۰ میلیمتر در نواحی مرکزی  و جنوبی می باشد و آب و هوای آن از آب و هوای کوهستانی  تا آب و هوای نیمه بیابانی گرم در تغییر است . شهرستان دارای  رود دائمی نمی باشد و شبکه های آبهای زمینی آن فصلی و موقت می باشد.
بر اساس آمار پراکندگی جمعیت شهرستان در سال ۱۳۶۵ برابر ۱۱نفر و در سال ۱۳۷۵ برابر ۲۱ نفر و در سال ۱۳۸۲ برابر ۶۲ نفر د رکیلومتر مربع بوده است. جمعیت شهر آبیک در سال ۱۳۵۵ برابر ۲۵۶۸ نفر و درسال ۱۳۶۵ برابر ۱۷۰۷۴ نفر و درسال ۱۳۷۵ برابر ۳۲۸۴۳ نفر بوده است. رشد جمعیت شهر آبیک از سال ۱۳۵۵ الی ۱۳۶۵ برابر ۶۶۰% و از سال ۱۳۶۵ الی ۱۳۷۵ برابر ۱۹۰% اعلام شده است. که بیشترین علت رشد جمعیت در دهه بین سالهای ۱۳۵۵ الی ۱۳۶۵ اولاً افزایش نرخ رشد جمعیت در کشور و ثانیاً مهاجرت بوده است که عامل دوم در دهه های بعد نیز از فاکتورهای اصلی افزایش جمعیت شهر بوده و است.
ترکیب جمعیتی شهر از دو قسمت تشکیل شده است. اول ساکنین اصلی شهر و دوم مهاجرین استانهای همجوار و روستاهای شهرستان و استان و دیگر استانهای کشور که جمعیت زیادی را تشکیل می دهند سیمای شهر نیز جز در مورد بخش های جدید الاحداث مانند شهرک خرم و قدس و کوی فرهنگیان  و اداره برق و سپاه همگی دارای بافت قدیمی و سنتی بوده و فاقد چیدمان و نظم شهری می باشد.
جمعیت روستایی نیز از ساکنین بومی هستند  که سالها در این روستاها سکونت داشته و به کار کشاورزی و دامداری مشغول هستند . عده ای از روستائیان نیز در شرکت ها و کارخانجات شهرستان مشغول به کار هستند.