تحقیق بیکاری چیست

دانلود تحقیق بیکاری چیست

بیکاری چیست؟
بیکاری چیست؟ چه کسانی بیکار هستند؟ چرا با وجود بسترهای مناسب شغلی در ایران باز هم عده ای از جوانان بیکار هستند؟ بیکاری کاذب چیست؟ معضلات و مشکلاتی که بیکاری در یک کشور ایجاد می کند چیست؟
اینها سوالات و مشکلاتی هستند که جواب بسیاری از آنها را ما به دولتمندان یک کشور ربط می دهیم. اما با کمی تفکر متوجه می شویم که ریشه بسیاری از این مشکلات به خود ما برمی گردد.
هر شخص حقیقی که نتواند درآمد روزانه و یا ماهیانه مشخصی داشته باشد و به اصظلاح عامه “هشت اون در گرو نه اون هست” رو بیکار تلقی می کنیم. هر چند ممکن است آن شخص در پیش پدر و مادرش از لحاظ مالی تامین باشد.
بیکاری کاذب، بسیاری از مشاغل فعلی در ایران مشاغل کاذب محسوب می شوند. مشاغلی مانند چتربازی، مسافرکش های شخصی، دستفروشان، بازاریابان غیر رسمی، مال خر ها و غیره. این گونه مشاغل عمدتاً تاثیر منفی بر اقتصاد مشور در دراز مدت می اندازد و هیچ گونه سودی برای دولت متبوع خود ندارند. مطمئنا این افراد اگر کار بهتری پیدا کنند و بتوانند مثلا در جایی استخدام شوند، به هیچ وجه حاضر به مسافرکشی نخواهند بود.
معضلات و مشکلاتی که بیکاری در یک کشور ایجاد می کند ابتدا به خود جوانان برمیگردد، جوان بیکار یعنی سم برای یک مملکت، یعنی علافی، مزاحمت برای دیگران، دزدی، قتل، آدم ربایی! یکی از شاخصهای مهم قوی بودن اقتصاد یک مملکت درصد جوانان بیکار آن کشور می باشد. تا به حال دقت کرده اید که کشورهایی مانند نروژ و بلژیک و حتی انگلیس به دنبال نیروهای تازه نفس و جوان کاری از کشورهای دیگر هستند و به همان صورت سن بازنشستگی در اینگونه کشورها پائینتر می باشد. اما در کشورهای جهان سوم معمولاً سن مشخصی برای بازنشستگی تعیین نمی شود و گاهی اوقات کودکان پنج ساله ای را نیز مشاهده می کنیم که مشغول به کار هستند. این مشکل یعنی کاهش بازده در کار، و کاهش سطح سواد در جوانان آینده.
حال از دید دیگری به معضل بیکاری نگاه می کنیم. اگر اکنون مصاحبه ای را با صد جوان بیکار انجام دهیم، شاید بیش از ۹۵ نفر از آنها مشکلات را به دیگران ربط می دهند. “فلان شخص منو راه نداد، اونجا پارتی بازی شده، من به درد این کار نمیخورم، حیف من که این کار رو بکنم، دولت کارسازی نمیکند، فلان وزیر مصوبه تعیین کرده و نگذاشته ما به کارمون برسیم” اینها صحبتهایی است که اغلب از زبان آن جوانان می شنویم. ولی آیا هیچگاه به خودمان اندیشیده ایم؟ بسیاری از این مشکلات به شخص “من” بر میگردد. چه بسیار جوانانی را دیده ایم که با وجود شغل با آبرو و پردرآمدی که در موطن خود داشته اند، با خرج و مخارج فراوان به آنسوی مرزها رفته اند و به به شغل دهن پرکن “کارواش”، پیتزا فروشی، حمل بار و این قبیل حمالی ها پرداخته اند. باز هم تقصیر دولت و وزرا بوده است؟ چرا با وجود اینکه ادعا می کنیم کار وجود ندارد اما باز هم بسیاری از کارگران ما را تبعه های کشورهای همسایه تشکیل می دهند. به عقیده بنده یکی از این دلایل این است که ما معمولا خود را بسیار دست بالا می گیریم و توقع داریم از آسمان شغلی مناسب ما ایجاد شود و روزی دو ساعت برویم پشت میز بنشینیم و ماهی یک میلیون تومان به حسابمان بیاید. جوانی را می شناسم که دارای مدرک دیپلم نظری است، تا به حال چندین موقعیت شغلی مناسب به دست آورده است اما هر بار به بهانه ای از آن شغل طفره رفته است. مثلا می گوید راهش دور بود، بیمه نداشت، صاحب کارم بداخلاق بود. زیاد عرق می ریختم، وقتش مناسب نبود. روزی که با صمیمی ترین دوستم قرار گذاشتیم که با هم شریک بشویم و با هم کار کنیم، به اون گفتم حاضرم حتی کنار خیابان هندوانه بفروشم، کار عار نیست، مهم این است که ما کاری داشته باشیم که حلال باشد. انگیزه من در استارت زدن نتورک اول درآمد حلال، پرستیژ کاری، به روز بودن کار و درآمد مناسب اون بود.

این سه فاکتور را در هیچ چیز نیافتم جز در وست ویژن، کاری که مناسب همه است، حلال است، پرستیژ دارد، مرد و زن نمی شناسد، و به روز بودن اطلاعات فاکتوری مهم در موفقیت در آن است. این جمله را نیز فراموش نکنیم که وست ویژن به درد همه می خورد ولی همه به درد وست ویژن نمی خورند. ماندگار بودن در آن موفقیت را تضمین می کند. و…….