انیسون تقویت کننده دهانه معده
انیسون تقویت کننده دهانه معده است و افرادی که دچار رفلاکس معده هستند انیسون برای آنها بسیار مفید است
طبیعت انیسون : انیسون گرم و خشک است.
ترکیب شیمیایى انیسون : اسانس روغنى فرار ۳- ۲ درصد- آنتول- پى. متوکسىفنیل- آستون- چاویکول
خواص درمانى انیسون :
۱- انیسون را در دهان بجوید، طعم نامطبوع بعضى از ادویه ها را زائل مى کند، سردردهاى سرد را تسکین مى دهد، گرفتگى مجارى تنفس را باز مى کند.
۲- انیسون را بجوید و بخورید، درد سینه و سرفه را تسکین مى دهد، تنگى نفس را برطرف مى سازد، براى تقویت دهانه معده مفید مى باشد.
۳- مادران شیرده اگر انیسون بجوند و بخورند هم شیرشان زیاد مى شود و هم از طریق اثرى که در شیر مى گذارد دل درد و دل پیچه کودک را برطرف مى سازد.
۴- انیسون را نرم بکوبید و با گل قند مخلوط نموده و بخورید. ضعف قواى دماغى را برطرف مى سازد، براى درمان مالیخولیا مؤثر است.
۵- انیسون را با تخم کرفس و شکر نرم بکوبید و هر روز بخورید. بواسیر بادى را درمان مى کند.
۶- چهل روز صبح ناشتا انیسون را با انجیر بخورید، بدن را چاق مى کند.
۷- آب دمکرده انیسون را بنوشید. تونیک و محرک و بادشکن است، براى تسکین دل درد، دل پیچه و دردهایى که منشأ عصبى دارد و موجب انقباض عضلات معده و روده مى شود مفید است، هضم کننده و خلط آور است، نفخ و قولنج را برطرف مى سازد، ترشح عرق و ادرار را زیاد مى کند، خون را تصفیه مى کند و جریان خون و قاعدگی هاى سخت را مرتب مى سازد، رنگ پوست بدن و رخساره را روشن مى کند، تشنج، کابوس، طپش قلب و آنژین دوپواترین کاذب را درمان مى کند.
۸- انیسون را با ریشه شیرینبیان دم کنید و آب صاف کرده آن را بنوشید. براى باز کردن گرفتگى هاى کبد، طحال، کلیه، مثانه، رحم، رفع استسقاء، خورد کردن سنگ مثانه و تقویت نیروى جنسى مفید است.
۹- گرد کوبیده انیسون را با مسواک به دندانها بمالید براى جلاى دندان و رفع بدبویى دهان نافع است.
۱۰- بخور انیسون مسّکن سردردهاى سردمزاجان است.
۱۱- انیسون را در سرکه بخیسانید، بعد خشک کنید سپس بو بدهید و روزى چندین بار ببویید.
زکامهاى افراد سردمزاج را بهبود مى بخشد.
۱۲- انیسون را مثل غبار نرم بسایید و با روغن گل سرخ مخلوط کرده و بصورت قطره در گوش بچکانید. براى تسکین درد گوش، درمان کرى و رفع سنگینى شنوایى که از ضربه ایجاد شده باشد مفید است
منبع: حاجى شریف، احمد، اسرار گیاهان دارویى، ۱جلد، حافظ نوین – تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۸۶ ه.ش.
مطالب مرتبط