کارتحقیقی مالکیت معنوی در حقوق ایران و عهدنامه های بین الملل

دانلود کارتحقیقی مالکیت معنوی در حقوق ایران و عهدنامه های بین الملل

مقدمه
عبارت «Intellectual Prorerty Rights» به زبان انگلیسی که معادل «حقوق مالکیت فکری» در فارسی می باشد، در کتب حقوقی ما بیشتر به «حقوق مالکیت معنوی» ترجمه شده است.
حقوق مالکیت فکری در معنای وسیع کلمه عبارت است از حقوق ناشی از آفرینش ها و خلاقیت های فکری در زمینه های علمی، صنعتی، ادبی، و هنری.
این قسم حقوق عمدتاً به موضوعاتی می پردازد که زاییده فکر و اندیشه انسان و مرتبط با آفرینش های ذهنی اوست. به بیان دیگر، موضوع این مالکیت ذاتاً غیرقابل لمس است. البته برخی صاحب نظران معتقدند که به جای اصطلاح مالکیت معنوی باید «مالکیت فکری» را به کار برد.
از آن رو که واژه معنوی در مقابل «مادی» است، به کار بردن این لفظ مناسب نیست و چون این مالکیت بیشتر با فکر و اندیشه انسان ارتباط دارد، پس اصطلاح مالکیت فکری مناسب تر است.
هرچند که این نظریه به ظاهر صحیح به نظر می رسد و حتی از نظر زبان فارسی مأنوس تر است، اما در برخی موارد، مثل علایم و اسامی تجاری و حق انتساب اثر به پدیدآورنده اثر، این اصطلاح صدق نمی کند؛ برای مثال، استفاده از نام تجاری برای جلوگیری از خدعه و نیرنگ، خلاقیت فکری نیست؛ از این رو، حقوق مالکیت معنوی بیشتر می تواند مورد پذیرش قرار گیرد. این نظام حقوقی، جدای از هرگونه شروط قراردادی، حقوقی برای پدیدآورنده اثر شناخته و مقرّر داشته است که همواره افراد جامعه مکلّف به رعایت آن هستند. به عبارت دیگر، وجود این نظام باعث می شود که یک حق قانونی، مستقل از قرارداد و اراده افراد تحقّق یابد.
بنابراین، حق معنوی، حقی است غیر مادّی که قانونگذار به پدیدآورنده یک اثر فکری و هنری اعطا می نماید؛ حقی که از دوام و پیوستگی با شخصیت پدیدآورنده برخوردار است و برای او مزیّت هایی را به همراه می آورد.
قانونگذار ایران، حق معنوی را تعریف نکرده است، ولی با توجه به مواد مختلف قانون مصوب سال ۱۳۴۸ و استفاده از حقوق تطبیقی، می توان آن را چنین تعریف کرد.
«حقوق معنوی، مزایایی است قانونی، غیر مادی و مربوط به شخصیت پدیدآورنده یک اثر فکری که به موجب آن، وی برای همیشه از یک دسته حقوق خاص برخوردار است.» به سبب وجود این حق، مطالعه محتوای حق مؤلّف شروع می شود. این حق از نظر حقوقی، بیان کننده رابطه ای است که اثر را به آفریننده آن مربوط می سازد. به سبب وجود همین حق، شخص پدیدآورنده از امتیازهای ویژه ای برخوردار می گردد که حتی با مرگ وی نیز آن امتیازها از بین نمی رود. این حق، ترکیب اثر را به ورثه یا قائم مقام های مؤلّف متوفا ـ با حفظ نام وی ـ منتقل می سازد

فهرست مطالب
مقدمه
فصل اول
مالکیت معنوی در حقوق ایران و عهدنامه های بین الملل
گفتار اول : پیشینه حقوق مالکیت معنوی
مبحث دوم :تاریخچه حقوق مالکیت معنوی در ایران و فتوای مقام معظّم رهبری (دام ظله)
مبحث سوم : حقوق مالکیت معنوی در ایران
مبحث چهارم : حقوق بین الملل و مالکیت معنوی
بند اول : تاریخچه مالکیت معنوی در جهان
الف. پیمان های بین المللی حقوق مالکیت صنعتی:
ب. پیمان های بین المللی حقوق مالکیت ادبی و هنری:
بند دوم : موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری (Trips)
تاریخچه
مبحث پنجم : حق نسخه برداری و حقوق جانبی و مفهوم آنها
رژیم کپی رایت در موافقت نامه Trips
گفتار دوم : حقوق مالکیت معنوی
مبحث اول :  انواع حقوق مالکیت معنوی
مبحث دوم :تعریف مفاهیم :
بند اول : اهمیت مالکیت فکری:
بند دوم :تاریخچه:
مبحث سوم : مالکیت فکری درحقوق ایران:
مبحث چهارم :مالکیت فکری در اسناد بین المللی:
فصل دوم
انواع حقوق مالکیت
گفتار اول :  انواع حقوق مالکیت:
مبحث اول : “بررسی حقوق مالکیت فکری(معنوی) و ابعاد آن در قوانین و مقررات”
نشانه‌های جغرافیایی:
طرح صنعتی:
مدارهای یکپارچه:
مبحث دوم : نرم افزار رایانه‌ای:
بند دوم : ارقام جدید گیاهی:
بند اول : اسرار تجاری:
بند سوم :  مالکیت ادبی- هنری:
مبحث سوم : قوانین و مقررات داخلی ایران در زمینه حمایت از مالکیت فکری قوانین و مقررات داخلی ایران در زمینه حمایت از مالکیت فکری
ب) پیمان های بین المللی حقوق مالکیت ادبی وهنری
۲-     مالکیت معنوی ناشی از شخصیت آفریننده اثر است
۳-     حقوق معنوی نوعی مالکیت است
۴-     حقوق مالکیت فکری از مبانی اخلاقی ناشی می‌شود
۵-     مبنای قراردادی برای حقوق مالکیت فکری
نتیجه گیری:
منابع