عملیات زمین‌ شناسی ایران

نقشه زمین شناسی ایران دانلود مقاله عملیات زمین‌شناسی ایران مقاله گزارش عملیات رشته زمین شناسی ایران تحقیق گزارش کار عملیات زمین شناسی ایران دانلود مقاله زمین شناسی ایران مقاله زمین شناسی ایران سازمان زمین شناسی ایران انجمن زمین شناسی ایران کتاب زمین شناسی ایران جزوه زمین شناسی ایران سازندهای زمین شناسی ایران مقاله های زمین شناسی

فهرست مطالب
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد ۱-۲۲
گزارش مربوط به زمین شناسی مناطق لرستان ۲۳-۴۴
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اراک ۴۵-۶۴
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه قم ۶۵-۹۵
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه کهک ۹۶-۱۳۰

 –

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد ESHTEHARD

موقعیت جغرافیایی و راه های ارتباطی
منطقه مورد بررسی در محدوده میان   تا   طول شرقی و   تا   عرض شمالی جای دارد.
ارتفاعات منطقه: بلندترین بخش منطقه بلندایی برابر با ۲۱۲۵ متر و پست ترین بخش آن ارتفاعی نزدیک به ۱۱۳۱ متر دارد. بزرگترین مناطق مسکونی شهری منطقه عبارتند از: بوئین زهرا و اشتهارد.
راه های ارتباطی اصلی منطقه عبارتند از: جاده آسفالته مرد آباد به قزوین که از شهرهای اشتهارد و بوئین زهرا می گذرد، جاده آسفالته بوئین زهرا به ساوه و جاده خاکی هجیب به زرین ده
 –
زمین ریخت شناسی (ژئومورفولوژی)
عوامل کنترل کننده زمین ریخت شناسی در منطقه را می توان عامل ساختاری، لیتولوژیکی، دگرسانی و آب و هوایی برشمرد. سنگهای آتشفشانی ائوسن ارتفاعات منطقه را پدید آورده است. نواحی گسله عمده در مرز جدا کننده برجستگی ها و مناطق پست، جای دارند. فزون بر آن بیشتر طاقدیس ها ارتفاعات منطقه را پدید آورده اند، شرایط آب و هوایی نیز سبب کنترل زمین شناسی شده است به گونه ای که گرانیت ها بر اثر هوازی گودیهایی را در منطقه پدید آورده است. در این میان گفتنی است که دگرسانیهای گرانیت ها در این راستا دست اندر کار بوده است. سنگ نهشته های نئوژن نیز به دلیل سست بودن واحدهای سنگی آن فرسایش پذیرند و مناطق پست و کم ارتفاعی را پدید آورده اند.

–
چینه شناسی
در منطقه مورد بررسی، سازندهای کهن تر از ائوسن دیده نمی شود.
ائوسن
الف) ائوسن میانی: ائوسن میانی در منطقه با توف های سبز رنگ که گاهی متمایل به آبی است مشخص می شود، این توف ها ستبرایی نزدیک به چند متر دارند، در میان توف ها ایگینمبریت های قرمز رنگ با ترکیب داسیتی و گدازه های داسیتی قرمز رنگ دیده می‌شود به همین سان به گونه ای میان لایه ای چند لایه آهکی ناپیوسته و عدسی شکل سیاه و کرم رنگ در میان توف ها دیده می‌شود- این واحد در بردارنده فسیل استراکود و بقایایی از نومولیت است که در اثر تبلور دوباره ساختمان داخلی آنها از میان رفته است و از این رو سن آنها به درستی قابل تشخیص نیست. توف های سبز در افق های بالاتر نخست به توف های جوش خورده سبز تا خاکستری و سپس به توف های ریولیتی کرم رنگ تبدیل می شوند. با توجه به رخساره توف ها (هیالوکلاستیک) و وجود لایه های آهکی محیط پیدایش توف های از دیدگاه رخساره سنگی می توان این سری را با واحدهای E5 – E4 – E3 در منطقه قم –آران مقایسه کرد که امامی در سال ۱۹۸۱ برای منطقه یاد شده معرفی کرده است.