درمان رفلاکس و سوزش معده با پونه
پونه درمان کننده سوزش معده و رفلاکس است
پونه درمان کننده سرماخوردگی است
پونه چندین نوع دارد: پونه کنار آبى، پونه کوهى که بلندیش به بلندى زوفا و برگش به برگ زوفا شبیه است. پونهاى که آن را (غلیجن) گویند، پونه شاک که همچون سایر انواع پونه تند است و تأثیر شربت آن چون شربت آویشم است. پونه گوهرى است لطیف، پونه کوهى از پونه جویبارى قوى تر است. خاصیت: از تندى و تلخى که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهى در نرمش دادن مؤثرتر از جویبارى است. خون را به سوى پوست مىکشد. قرحه آور است. پونه را تنها خورند عرق ریز است و بسیار گرمى بخش. مواد را از ژرفاى تن جذب مى کند. تکه کننده و خشکاننده و گرم کننده است.
خواص آرایشی پونه:
پونه و بویژه پونه سبز را با شرابى بپزند و بر پوست نهند لکه هاى سیاه و لکه هاى خونى که در زیر پلکها پیدا مى شود از بین مىروند.
خواص پونه برای مفاصل:
آبپزش را بخورند؟ کوفتگى ماهیچه و پیرامونهاى ماهیچه را برطرف کند. ضماد پونه که پوست را مى سوزاند داروى عرق النسا است.
ضماد پونه مزاج اندام را تغییر دهد. جاذبى است که از ژرفا جذب مى کند. پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سرکشند؟ و چندین روز پىدرپى تکرار کنند در علاج پاغر و واریس مفید است. پونه اى که (غلیجن) نام دارد گویند خوردنش داروى ترنجیدگى و مالیدنش بر پوست که خون را بسوى پوست مى کشد علاج نقرس است.
پونه برای زخم و قرحه:
چون پونه هم تحلیل برنده هم تکه کننده و نرمى بخش است خوردنش در علاج جذام مفید است.
پونه برای سر:
افشره اش کرم گوش را از بین مى برد. سردرد آورد. پونه کوهى داروى زخم دهان است و ریختنى ها را از سوراخ بینى بیرون سازد. سوخته غلیجن لثه را استوار سازد.
نفسکش: آبپز پونه علاج بلندنفسى (انتصاب النفس) است. پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهاى غلیظ و لزج پاک مى نماید. درمان درد دنده است. و کوهى از جویبارى در اینباره مؤثرتر و غلیجن همه این کارها را مى کند. سرکه را بر پونه پاشند یا پونه اى که تازه در سرکه ریخته اند به بینى غش کرده نزدیک کنند از بوى آن به هوش آید. پونه شاک در علاج تپش قلب مفید است.
خواص پونه در اندامان غذا:
پونه اسید معده را خنثی میکند و برای رفلاکس مفید است
هر پونه اى و بویژه پونه کوهى بى اشتهایى و ضعف معده را از بین ببرد. سکسکه را تسکین دهد. پونه که زداینده و بازکننده و نرمکننده مواد صفرایى و سودایى است، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانى خود را با آبپز پونه کوهى شستشو دهد عرق کندو سود بیند. و اگر پونه را با انجیر خورند داروى استسقا است. پونه کوهى اشتهاى خوراک را زیاد کند. در آب جوشیده اش علاج استسقا است. پونه غلیجن دل بهم خوردن را چاره است. پونه غلیجن را با مرهم موم و روغن گل بر سپرز نهند سپرز را لاغر کند. پونه شاک هم همین کار را مى کند و در علاج تپش معده (التهاب) و افسردگى و دل بهم خوردن بسیار سودمند است.
خواص پونه در اندامان راننده:
آبپز پونه بول را ریزش دهد. از پیچش و درد روده و قى و اسهال شدید مفید است. پونه را بکوبند یا بپزند و با عسل بخورند بچه را در زهدان مى کشد. حیض را راه اندازد، شاید بلغم را استفراغ دهد. بعضى گویند پونه و بویژه پونه کوهى شهوت را قطع کند و خوابهاى جنسى را از بین ببرد. پونه بیابانى مسهل ملایم است، بنفع زهدان است، کرم و بویژه کرمهاى ریز را مى کشد. از پونه بیابانى و کوهى که شاید از پونه بیابانى نوع ویژهاى باشد هجده قیراط را با گلاب قند (جلاب) خورند مراره سودا را بیرون ریزد. و اگر چنین شربتى را با سرکه و کمى سیکى بیامیزند قوى تر شود. و در این زمینه بهتر آن مى بینم که پونه را خرد کنند و بسایند و سائیده را بر سرکه مخلوط با آب و نمک بپاشند و بخورند.
عقیده بر این است که پونه غلیجن خلط سودایى را از راه شاش بیرون ریزد. پونه بیابانى در همه این کنشها کارى است.
خواص پونه در تبها:
بیمار تب و لرز اگر آبپز پونه خورد، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند.
زهرها: خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است.
ضمادش تقریبا کار داغ گذارى را انجام مى دهد. کسى که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار اندازد. دود کردن برگ پونه حشرات را مى گریزاند. گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذى است.
پونه بیابانى داروى نیش کژدم است. در آب جوشیده پونه کوهى را بخورند پادزهر دندان درندگان است.
توصیه های بوعلی باب سلامتی در مورد مصرف پونه
جهت درمان رفلاکس معده و سوزش سردل یک فنجان کوچک عرق پونه بنوشید
جهت درمان سرفه و گلو درد عرق پونه را با عسل مخلوط کرده و روزی سه بار در آب جوش حل کرده و میل شود
منبع:
کتاب قانون بوعلی سینا
مطالب مرتبط