دانلود مقاله انواع شرکتها

دانلود مقاله انواع شرکتها دانلود مقاله حسابداری شرکتها دانلود مقاله کارآموزی حسابداری شرکتهای خصوصی دانلود رایگان مقاله حسابداری شرکتها دانلود مقاله حسابداری شرکتهای تعاونی دانلود رایگان مقاله حسابداری شرکتهای سهامی

انواع شرکتها

فهرست مطالب    
اقسام مختلف شرکت ها                            
شرکت سهامی                                  
انواع شرکت های سهامی                            
روش و مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود               
شرکت تضامنی                                
شرکت تعاونی و انواع آن                             
نتیجه‌گیری                                      
منابع                                           
اقسام مختلف شرکت ها
ماده ۲۰ قانون تجارت شرکتهای تجارتی را به ۷ نوع تقسیم نموده است:
۱- شرکت سهامی
۲-  شرکت با مسئولیت محدود
۳-  شرکت تضامنی
۴-  شرکت مختلط غیر سهامی
۵-  شرکت مختلط سهامی
۶-  شرکت نسبی
۷-  شرکت تعاونی تولید و مصرف
شرکت های فوق الذکر را به اعتبار روابط شرکا با یکدیگر و در قبال اشخاص ثالث می توان به چهار طبقه تقسیم نمود:
۱- شرکت هایی که مسئولیت شرکا فقط محدود به سرمایه بوده و اضافه بر آن شرکا به هیچ وجه مسئولیتی ندارند مانند شرکت سهامی و شرکت با مسئولیت محدود.
۲-  شرکت هایی که شرکا در قبال طلبکاران و اشخاص خارج، ضمانت هم دارند مثل شرکت های تضامنی و نسبی.
۳-  شرکت هایی که از امتزاج دو قسم شرکت فوق تشکیل می شوند. مانند شرکت های مختلط.
۴-  شرکت های تعاونی تولید و مصرف که سوددهی و میزان سرمایه در آن ها زیاد مطرح نیست و به جهت رفاه حال شرکا و امور تعاون تشکیل می شود.
با ملاحظه این تقسیم، شرکت های مزبور را به طریق ساده تر می توان به سه قسمت تقسیم نمود:
۱- شرکت هایی که فقط سرمایه در آن ها دخالت دارد.
۲-  شرکت هایی که شخصیت و ضمانت شرکا در آن ها دخالت دارد.
۳-  شرکت هایی که تعداد شرکا در آن دخالت دارد. مانند شرکت های تعاونی.
گاهی اتفاق می افتد که شرکت های قسم ۱ و ۲ با یکدیگر ممزوج شده و تشکیل شرکت های مختلط را می دهند.
شرکت سهامی
تعریف – به موجب ماده ۱ اصلاحی قانون تجارت مصوب ۲۴ اسفند ۱۳۴۷ « شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهمی آن ها است » و طبق ماده ۲ قانون مذکور « شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد ».
    در شرکت سهامی عده شرکا نباید از سه نفر کمتر باشد ( ماده ۳ قانون مزبور )
طبق ماده ۵ حداقل میزان سرمایه نیز تعیین شده است. بنابراین مشخصات متمایزه این نوع شرکت عبارتست از:
۱- سرمایه به سهام متساوی تقسیم شده باشد.
۲-  مسئولیت دارندگان سهام فقط محدود به سهام آن ها است.
۳-  کلیه عملیات شرکت بازرگانی محسوب است.
۴-  عده شرکا کمتر از سه نفر نخواهد بود.
۵-  سرمایه شرکت از مبلغ معینی نباید کمتر باشد.
تقسیم سرمایه به سهام – مسلم است شرکت سهامی مانند سایر شرکت ها باید دارای سرمایه باشد و اساس کار هر شرکت تجاری سرمایه است منتهی در این قسم شرکت ها سرمایه باید به قسمت های مساوی تقسیم شده باشد و هر یک از اجزا تقسیم را سهم گویند. مثلاً اگر شرکتی دو میلیون ریال سرمایه دارد باید به هزار سهم دو هزار ریالی و یا پانصد سهم چهار هزار ریالی تقسیم شده باشد و چنین شرکتی نمی تواند یک میلیون ریال از سرمایه خود را به ۵۰۰ سهم دو هزار ریالی و بقیه را مثلاً به ۲۵۰ سهم چهار هزار ریالی تقسیم نماید.
شرکا لازم نیست که هر یک فقط یک سهم داشته باشند بلکه هر شریک می تواند به هر مقدار که بخواهد سهم ابتیاع بنماید. مثلاً در شرکتی که سرمایه آن یه یکصد سهم تقسیم شده ممکن است یک شریک هفتاد سهم و شریک دیگر بیست سهم و بقیه شرکا هر کدام یک سهم یا دو سهم داشته باشند.
مسئولیت دارندگان سهام – در شرکت های سهامی شرکا تا میزانی که سهم قبول نموده اند مسئول هستند و زائد بر آن مسئولیتی ندارند و اگر شرکت به نحوی متضرر گردید که علاوه بر استهلاک سرمایه، مبلغی هم بدهکار شد، صاحبان سهام ملزم به پرداخت دیون شرکت نخواهند بود. مثلاً شرکتی که سرمایه آن دو میلیون ریال است اگر ورشکست شود به نحوی که پانصد هزار ریال پس از استهلاک سرمایه کسر بیاورد، طلبکاران حق مطالبه از شرکا را نخواهند داشت زیرا شخصیت و اعتبار شرکا به هیچ وجه در شرکت دخالتی ندارد.
    بازرگانی بودن عملیات شرکت – هر قدر تمدن توسعه پیدا کند اموری که مربوط به اموال غیر منقول است بیشتر مورد نظر خواهد بود و مسلم است که آباد کردن آن ها محتاج به سرمایه زیادی است که جز با تشکیل شرکت جمع آوری چنین سرمایه مقدور نیست. مثلاً به جهت احداث سد های بزرگ و آبیاری مناطق لم یزرع و بایر یا برای خرید و فروش خانه ها و اراضی جهت احداث خیابان که سرمایه فردی کفاف مخارج آن را نمی دهد، اگر شرکتی که متصدی انجام عمل باشد دارای شخصیت حقوقی نبوده و نتواند مستقلاً معامله نماید و کارگر و کارمند استخدام کند از آن جهت شرکا ناچاراً هر یک به حساب شخصی خود این امور را انجام می دهند، به هیچ وجه منظور سرمایه گذاران عملی نشده و رکودی در عمران و آبادی کشور پدید می آید.