مقاله در مورد نقش سیاسی امام علی

این تحقیق در مورد نقش سیاسی امام علی می باشد و به بررسی نقش این امام از لحاظ سیاسی در دوران خویش می پردازد.

چکیده
امام امیر مؤمنان (ع) در روز 18 ذی الحجة الحرام سال 35 هجری قمری، زمام امور را به دست گرفت و در 21 رمضان سال 40 جام شهادت نوشید. مدت حکومت او چهار سال و نه ماه و سه روز بود و در این مدت، کشور پهناور اسلامی را که از شرق به رودخانه سند، از غرب به صحرای افریقا، از شمال به سرزمین قفقاز و از جنوب به خلیج عدن منتهی می گشت اداره نمود، هرچند بر اثر شورشی که در کشور مصر پدید آمد این بخش از قلمرو حکومت او جدا شد ولی به جز این نقطه و منطقه شام که از روز نخست، فرزند ابی سفیان پرچم یاغیگری را برافراشته بود، تمام سرزمین پهناور اسلامی، قلمرو حکومت او را تشکیل می داد و کلیه کارگزاران و فرمانداران و استانداران به وسیله او تعیین می شدند و هزینه کشور اعم از عمران و آبادی و حقوق مهاجر و انصار و سایر کارکنان به وسیله امام پرداخت می گردید.

روزی که امام، زمام امور را به دست گرفت با مشکلات انبوهی روبه رو گردید و مقاومت در برابر این دشواری ها نیازمند سیاست و تدبیر حکیمانه ای بود تا با پنجه تدبیر، بر مشکلات پیروز گردد.

مقدمه
منش و سیره زندگی ائمه اطهار (ع)، بنا به اقتضای زمانه و امامت در هر دوره از حکومت متفاوت بود، اما رفتار دشمنان اسلام برخلاف رفعت و ملایمت حضرات معصوم (ع)، از پس واقعه کوچه های مدینه، کوفه و عاشورا، به جنگ نرم تبدیل شد و از درب صلح وارد شدند و سیاست های مختلف را تجربه کردند، پس از رحلت جانسوز پیامبر اکرم(ص)، اهل بیت نبوت غریبانه مورد ناملایمات حکومت جور قرار گرفتند و از همان ابتدایی ترین سالهای حکومت امیرالمومنین (ع) بدعهدی و بیعت شکنی های مردم با امیرالمومنین (ع) آغاز شد و واقعه غدیر به دست حیله گران افتاد و امام مظلومان به تبلیغ عدالت اسلامی و دفاع از حق مظلومان پرداختند.

در سیره امیرالمومنین علی (ع) سیاست به معنای تدبیر و تمشیت امور بندگان خدا و موضع‌گیری درست و صحیح در بحران‌هاست. رفتار حضرت علی بن ابیطالب (ع) در دوره حکومتداری به نحوه ای است که عده ای ایشان را فردی غیرسیاسی می دانند. از این سبب که رویکرد امام (ع) به سیاست، با نگاه آن روی سکه نیرنگ و فریب است.

شاخصه‌های حکومت علوی
پیش از روی کار آمدن حکومت اسلامی و علوی، خلفای پیش از ایشان دست به اقدامات اشتباهی زده بودند، که همه موجب انحراف دین اسلام از مسیر اصلی خود بود، به همین منظور امام (ع) در همان اولین روزهای حکومت خود اولویت را اصلاح امور قرار دادند و از انحرافات بیشتر در جامعه آن روز جلوگیری کردند و اسلام را به مسیر اصلی خویش بازگردانند..

اصلاحات و سیاست های اداری
– گزینش کارگزاران شایسته و برکناری کارگزاران بی لیاقت و به کار نگرفتن خائنان و ناتوانان
– برنامه ریزی و سازماندهی: حضرت در نامه معروف خویش به مالک اشتر می نویسند: «كار هرروز را در همان روز انجام بده؛ چرا كه هر روز، كار خود را دارد. . . از شتاب در كارهايى كه هنگام انجام دادن آن نرسيده، و از سستى در آن وقتى كه انجام دادنش ممكن گرديده، يا اصرار بى جا به هنگامى كه ناشناخته و مبهم است، و يا سستى به هنگامى كه روشن و آشكار است، بپرهيز! هر كارى را در جاى آن بِنه و هر كارى را به هنگام آن، بگزار»

فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
شاخصه‌های حکومت علوی
اصلاحات و سیاست های اداری
قانون مداری
سیاست ها و اصلاحات فرهنگی
اصول سیاست امام علی(ع)
1. صدق محوری
2. قانون محوری
3. انتقادپذیری
4. شایسته محوری
5. مردم سالاری
6. انسان محوری
7. تعهد به اصول اخلاقی در اوج قدرت
8. احترام به آزادی های معقول
نتیجه گیری
منابع