مقاله در مورد مکتب های ادبی و هنری

دانلود مقاله در مورد مکتب های ادبی و هنری

مکتب های ادبی و هنری
● آنیمیسم (Animisme) جان گرایی
آنیمیسم در ادبیات حالتی را بیان می کند که در آن گویی اشیا جان و شعور دارند. آنیمیسم از واژه ی لاتین “anima” گرفته شده است که به معنی روح است و  آنیمیسم  گرایش به روح دادن به اشیاء و طبیعت ست.
آنیمیسم به عنوان مثال در اثر “میلی یا خاک زادگاه” (Milly ou la terre natale) نوشته ی لامارتین و یا دراثر “دهان تاریکی” ( La bouche d’ombre) نوشته ی ویکتور هوگو و “اشعار طلایی” (Vers dores) نوشته ی نروال به چشم می خورد.

● اسپریتوالیسم (Spiritualisme) روح گرایی
دو طرزفکر با این نام شناخته می شود:
١)  سیستمی فلسفی که باور دارد دنیا از دو واقعیت تشکیل شده است :ماده و روح، و این دوگانگی در ساختار  انسان نیز به کار رفته است.
۲) سیستمی فلسفی که باور دارد در دنیا تنها یک واقعیت وجود دارد و آن روح است.

● استوئیسیسم (Stoïcisme)
نظریه ی فلسفی گروهی از اندیشمندان یونانی در سده های ٣ و ۴ پیش از میلاد است که بنیادگذار آن زنون zenon بوده است. برای طرفداران این مکتب خوشبختی در تقوا نهفته است و باید از جذابیت ها و علاقه ها پرهیز کرد. نام دار ترین معرفان این شیوه ی تفکر    Marc Aurele,Sénèqueو Epictète   هستند.
Epictète  می گفت: « تحمل کن و خودداری کن ».

● اکسپرسیونیسم (Expressionisme)
اکسپرسیونیسم از مکاتبی است که در دوران جنگ جهانی اول شکل گرفت. این مکتب از راه نقاشی تحت تأثیر  ونسان ونگوک، در فرانسه و آلمان ایجاد گردید و سپس به ادبیات وارد شد و نخست بر نمایش نامه نویسی در آلمان تأثیر گذاشت. اکسپرسیونیست ها می کوشیدند احساس ها و حالت های درونی خود را با آزادی تمام بیان کنند. از پیشگامان این مکتب، آوگوست استریندبرگ سوئدی، گئورگ کایزر و برتولت برشت آلمانی بودند.
آثار برخی از این نویسندگان گاه به کابوس شباهت دارد و بیانگر آشفتگی های درونی انسان است. فرانتس کافکا، نویسنده مشهور چک، از اکسپرسیونیست هایی بود که رمان و داستان های کوتاهی نیز به زبان آلمانی نوشت.
این شیوه ی هنری گویای حالات ذهنی هنرمند است و عواطف و احساسات درونی او را می نمایاند. بسیاری از هنرمندان این جنبش با تحریف و کژنمایی و اغراق آمیز کردن مضامین و موضوعات، به کمک رنگ های تند و زننده ،اوج هیجانات و احساسات ذهنی خود را بیان می کنند و با این کار قصد نمایش واپس گرایی و به بن بست رسیدن انسان مدرن را دارند.
هنرمندان برجسته ی این مکتب از جمله  امیل نولده ، ادوارد مونش ، ماکس بکمان ، فرانسیس بیکن ، کته کل ویتس ، ژرژ روئو ، اگون شیله ، اسکارکو کوشکا ، لودویک کریشنر ، جیمز آنسور ، ریورا ، اگوست ماک ، فرانتس ماک و واسیلی کاندینسکی هستند

● اگزیستانسیالیسم (Existentialisme ) هستی گرایی
اصطلاح اگزیستانسیالیسم از مشتقات واژه‌ی فرانسوی existentiel و واژه‌ی انگلیسی Existential به معنی “وجودی” است، و خود به معنای “اصالت وجود” یا “تقدم وجود” است. اساس فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم که در نیمه‌ی نخست سده ی بیستم پدید آمد، بر این باور استوار است که هستی موجودات دو جنبه دارد: ذات (essence) یا ماهیت، و وجود (existence) . انسان تا وقتی با رفتار و عملکرد خود به ماهیتی فردی یا وجود مشخص دست نیافته، فقط دارای ماهیتی کلی یا ذات است. در این صورت تنها در مرحله‌ی موجودی که در اموری انتزاعی و کلی با سایر هم‌جنسان خود مشترک است، باقی می‌ماند، اما وقتی این موجود به سبب خودآگاهی بر ماهیت خود تأثیر می‌نهد و وجهه‌ای مشخص و معین پیدا می‌کند، به مرحله‌ی وجود می‌رسد.
پرسش اساسی فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم آن است که کدامیک از این دو جنبه‌ بر دیگری مقدم است: ماهیت یا وجود؟
پاسخی که فلسفه تا سده ی ١٩ به این پرسش می‌داد بر تقدم ماهیت تأکید داشته است. اما فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم وارونه ی آن معتقد به تقدم وجود بر ماهیت است.
علت روی آوردن اگزیستانسیالیسم به ادبیات را نیز باید در تمایل این فیلسوفان در دوری از امور انتزاعی و گرایش به امور ملموس و محسوس جست‌وجو کرد.
اگزیستانسیالیسم نوعی سیستم فکری است که بر پایه ی آزادی انسان بنا شده است. باور اصلی اگزیستانسیالیسم همان گونه که گفته شد  “تقدم وجود بر ماهیت” است. یعنی طبیعت واقعی هر کس پیش از آن که او به وجود بیاید وجود نداشته است و این وجود او است که در جریان کارهایی که انجام می دهد ماهیت او را نشان می دهد
اگزیستانسیالیسم نقطه ی مقابل جبر گرایی است. در جبر گرایی انسان به عنوان فردی که دارای سرنوشت محتوم و تعیین شده ای است شناخته می شود، ولی در اگزیستانسیالیسم که سارتر مشهورترین معرف آنست این انسان است که در موقعیت ها و در دو راهی های زندگی اش تصمیم می گیرد که چه راهی را انتخاب کند. او در این انتخاب آزاد است و نباید از سنت ها و رسوم پیروی کند. سارتر به همین دلیل نیز از پذیرش جایزه ی نوبل در ادبیات خودداری کرد.

فهرست مطالب:
آنیمیسم (Animisme) جان گرایی
اسپریتوالیسم (Spiritualisme) روح گرایی
استوئیسیسم (Stoïcisme)
اکسپرسیونیسم (Expressionisme)
اگزیستانسیالیسم (Existentialisme ) هستی گرایی
امپرسیونیسم (Impressionnisme )
پست امپرسیونیسم :
او مانیسم (Humanisme )
اونانیمیسم (Unanimisme)
ایده آلیسم (Idealisme) پندار گرایی، آرمان گرایی
ایلومینیسم (Illuminisme )
اینتیمیسم (Intimisme )
باروک (Baroque )
پارناس (Parnasse)
پانتئیسم (Pantheisme )
پرسونالیسم ( Personnalisme)
پو پو لیسم ( Populisme)
پیتیسم (Pietisme )
تحول گرایی ( Evolutionisme)
دادا و دادائیسم

رئالیسم (Realisme) واقع گرایی
رومانتیسم ( Romantisme ) تخیل گرایی پر احساس
رمان نو (موج نو)
سمبولیسم (Symbolosme)
سمبولیسم ادبی
سمبولیسم در دیگر علوم و هنرها
اصول سمبولیسم
سورئالیسم (Surrealisme) فراواقع گرایی
فوتوریسم (Futurisme ) آینده گرایی
فرمالیسم (Formalisme ) شکل گرایی
فمینیسم ( Feminisme)
فوو یسم (Fauvisme )
کلاسیسیم (Classicisme)
کاسمو پو لیتیسم (Cosmopolitisme)
کوبیسم (Cubisme ) حجم گرایی
لیبرالیسم (Liberalisme) آزادگرایی، آزاد منشی
ماتریالیسم
مدرنیسم
مکتب تشنجی
مکتب غرقه در اشک
مکتب گورستان
میستیسیسم (Mysticisme )
ناتورالیسم طبیعت گرایی
ناتوریسم (Naturisme)
نارسیسیسم( Narcissisme)
ناسیونالیسم(Nationalisme )
نئولوژیسم( Neologisme)
ناتوریسم، طبیعت گرایی (Naturisme )
نو کلاسیک
نیهیلیسم (Nihilisme)
واقع گرایی اجتماعی (رئالیسم سوسیالیستی)
وریسم (verisme)