دانلود مقاله پرو کامبیوم

دانلود مقاله پرو کامبیوم

در ریشه کامبیوم آوندی در استوانه مرکزی و در میان چوب نخستین و آبکش ثانویه تشکیل می شود . لایه ای از سلولهای این منطقه تخصص نمی یابند و برای همیشه حالت جنینی خود را حفظ می کنند . این لایه مبدل به کامبیوم آندی ریشه می شود که سرانجام بطور کامل چوب اولیه ریشه را احاطه می کند . در ساقه نیز قسمتی از کامبیوم آوندی از یک لایه سلول در میان چوب و آبکش نخستین تشکیل می شود . از آنجا که این بافتها در ساقه بیشتر دولپه ایها حلقه ای از دستجات آوندی را می سازند ، لایه کامبیوم مابین چوب و آبکش ، در فاصله دستجات مجاور قطع می شود. اما به زودی ، با تبدیل شدن لایه ای از سلولهای پارانشیمی میان دستجات آوندی به کامبیوم ، این قطع شدگی از میان می رود . بدین ترتیب ، کامبیوم آوندی ساقه مبدل به لوله ای کامل می شود و در ادامه لوله ای که به همین شکل در ریشه تشکیل شده بود قرار می گیرد . در طی دراز شدن بیشتر محور ریشه – ساقه ، از طریق فعالیت مریستمهای راس در رشد اولیه ، لوله کامبیومی نیز که انتهایی باز دارد ، با ساخته شدن کامبیوم زیادتر در امتداد نوک ریشه و ساقه ، طول زیادتری می یابد . سلولهای کامبیوم آوندی ، کار تقسیم وتولید سلولهای تازه را هم در ریشه و هم در ساقه، رو به داخل و خارج ادامه می دهند . بدین ترتیب لایه های سلولی کاملی در هر دو طرف کامبیوم حاصل می آید . پاره ای از این سلولها نوارهای طویل شده ای از بافت پارانشیم را به سوی مرکز و به سوی سطح ریشه و ساقه می فرستند . این قسمتها اشعه چوب و اشعه آبکش اند و در انتقال دادن جانبی مواد غذایی در درون ساقه وریشه دخالت می کنند . همه سلولهای دیگر که به دور از لایه کامبیوم و به سوی داخل رانده شده اند ، به زودی رشد یافته ، اجزای مختلف بافت چوبی را می سازند . به همین ترتیب سلولهایی که به سمت خارج رانده شده اند ، مبدل به اجزای مختلف بافت آبکش می شوند . بافت آوندی که به این ترتیب به وسیله کامبیوم ایجاد شد ، چوب ثانویه و آبکش ثانویه را تشکیل می دهند . این بافتها به وسیله اشعه چوب و آبکش در جای خود تثبیت می شوند . در همان حال که چوب ثانویه به طور مداوم در لایه های متحدالمرکز متوالی در درون لوله کامبیومی ساخته می شود ، امکان توسعه زیادی به سوی داخل ندارد ، زیرا این فضا به وسیله مغز چوب نخستین اشغال شده است . بنابراین انبساطی رو به خارج رخ می دهد و برقطر ساقه یا ریشه افزوده می شود . به همین ترتیب آبکش ثانویه رو به سمت خارج رشد می کند و بیشتر برقطر ریشه و ساقه می افزاید . در واقع، چون آبکش ثانویه همچنان بر آبکش اولیه ، پوست وبشره فشار وارد می آورد این بافتهای نخستین کاملا تحت فشار قرار می گیرند و سرانجام ترک برمی دارند . کمترین بافت ثانویه همیشه در نزدیک انتهای ریشه یا ساقه ، یعنی نقاطی است که فعالیتهای کامبیومی در حال آغاز است و بیشترین مقدار در فاصله ریشه و ساقه ( یقه ) یعنی ناحیه ای متمرکز است که پیرترین بوده و بیشترین مدت رشد را گذرانده است . بنابراین ، حداکثر قطر تنه هم مربوط به همین قسمت است که ساقه رو بالا و ریشه رو به پایین آن امتداد می یابد .

بافت چوبی از پروکامبیوم بوجود می‌آید و پروکامبیوم از مریستم انتهایی ناشی می‌شود بافت چوبی واجد دیواره نخستین را که از پروکامبیوم گیاه ایجاد می‌شود، بافت چوبی نخستین می‌نامند در بسیاری از گیاهان پس از تکمیل دیواره نخستین بافتهای پسین تشکیل می‌شوند. بافت چوبی از ۴ نوع یاخته تراکئید ، وسل ، فیبر و پارانشیم چوبی تشکیل شده. نقش اصلی این یاخته‌ها انتقال شیره خام و تا حدی حفاظت گیاه است.
عناصر تراکئید
دو نوع عناصر چوبی به نامهای تراکئید یا (تشکیل دهنده آوند‌های چوبی ناقص) و وسل (تشکیل دهنده آوندهای چوب کامل) در گیاهان وجود دارند. تفاوت اصلی دو نوع آوند چوبی در این است که تراکئید منفذ ندارند در حالی که دیواره‌های انتهایی وسل‌ها دارای منفذ هستند. بنابراین در تراکئید عبور آب از یاخته‌ای به یاخته دیگر بصورت نفوذ از دیواره سه لایه‌ای متشکل از دیوراه‌های نخستین دو یاخته مجاور و تیغه میانی آنها انجام می‌گیرد. در حالی که در وسل‌ها آب از منافذ آزاد بین یاخته‌ها عبور می‌کند.