تحقیق در مورد نمایش سیاه بازی

این تحقیق در مورد نمایش سیاه بازی می باشد و ضمن معرفی این هنر، به تاریخچه و همچنین اولین و مشهورترین هنرمندانی که به این هنر پرداخته اند ذکر می شود.

همه ما کمابیش با تئاتر سیاه بازی آشنایی داریم. یا صحنه هایی از سیاه بازی را در تلویزیون مشاهده کرده و یا شاهد یک نمایش آن در تئاتر بوده ایم.
معمولا هر کس که به تماشای تئاتر سیاه بازی میرود، انتظار دارد که سرگرم شده و کلی هم بخندد و در کل، روز شادی را داشته باشد.

ولی آیا همه ما به فلسفه واقعی سیاه بازی واقفیم؟
آیا اگر میدانستیم حقیقت سیاه بازی در کجا نهفته است، به جای خندیدن، از دیدن این نمایش جدا متاثر نمیشدیم؟
بیایید با هم سیاه بازی را از زاویه دیگری مشاهده کنیم:

یکی از انواع نمایشی که به نوعی جزو میراث فرهنگی –  هنری ما محسوب می شود، نمایش های شادی آور سیاه بازی یا تخت حوضی است. این نوع نمایش ها هر چند که در دوره کنونی در سالن های نمایش تهران یا جشنواره های تئاتری اجرا می شود و نسبت به انواع دیگر نمایش های سنتی از موقعیت بهتری برخوردار است، اما هنوز آنگونه که باید مورد توجه واقعی یا کافی قرار نگرفته است.

به نظر می رسد که نمایش های سنتی همچون سیاه بازی یا تخت حوضی یا روحوضی و زیر مجموعه های نمایش شادی آور می تواند در تئاتر معاصر ایرانی به جایگاه بهتری برسد. هر چند که کانون نمایش های سنتی و جشنواره تئاتر سنتی و آیینی برای حفظ و نگهداری آن به فعالیت می پردازند. اما این کافی نیست؛ زیرا نگاه مقطعی و دوره ای به این نوع تئاتر می تواند تنها به همان صورت مقطعی و دوره ای موثر باشد.

زیرا با گذشت یک سال یا بیشتر نمی توان فعالیت های مستمر و برنامه های اساسی را برای آن پی ریزی کرد و این نوع نمایش از پس هر دوره جشنواره یا فعالیت های سالانه کانونی به طور منقطع کاربرد پیدا می کند. در واقع در دوره ای نمایش سنتی تقلید یا شادی آور و زیر مجموعه های آن به منصه ظهور می رسد و در دوره ای این فعالیت ها قطع می شود و نمی تواند تاثیرات فرهنگی خود را تمام و کمال نمایان سازد.